de lage landen N°2 2023

Met ‘In opstand!’ stuurt Pieter Serrien het klassieke beeld bij dat veel Nederlanders en Belgen nog altijd hebben van de troebelen die de Lage Landen teisterden in de tweede helft van de zestiende eeuw.

Historicus Roelof van Gelder, winnaar van de Libris Geschiedenis Prijs, wekt de internationale koopvaardij tot leven in de voor Nederland wat onderbelicht gebleven achttiende eeuw.

Erik Thys vertelt er in ‘Verrukkelijke verraders’ een hoogst fascinerend verhaal over, maar geeft hij zijn verbeelding niet te veel vrij baan?

Weinigen zetten zich de voorbije decennia zo hard in voor de popularisatie van de wijsbegeerte als Erno Eskens.

De Taalunie is een onmisbaar instrument op het terrein van de taal. Maar intern en op politiek niveau heerst er onrust.

In ‘Supergaaf' onderzoekt Robbert Wigt waarom Mark Rutte zich zo vlot door moeilijke debatten slaat en zich zo lastig laat interviewen.

Dat muzikanten en concertzalen in de Lage Landen delen niet alleen een taal en een grens, maar kunnen voor hun samenwerkingen rekenen op overheidssteun. Het buurland dient vaak als opstapje voor grotere internationale ambities.

Sarah Vos volgt hoe het Stedelijk Museum onder zijn nieuwe directeur worstelt met een meer diverse en inclusieve koers.

In Kunst voor das Reich brengt Geert Sels vele geschiedenissen van roof, collaboratie en restitutie voor het eerst aan het licht. Het boek is tegelijk een appel aan de Belgische overheid om deze kwestie grondig aan te pakken.

'Over de grens' schept orde in een periode waarin de muziekgeschiedenis helemaal niet meer zo rechtlijnig was: de twintigste eeuw.

De iconische theaterpersonages uit Laurens De Vos’ 'Dramatische vrouwen' botsen met de patriarchale orde, terwijl Basje Boer in ‘Pose' ziet hoe vrouwen zich vaak schikken in een rol die de populaire cultuur hen opdringt.

Uit talloze, zeer uiteenlopende voorstellingen blijkt: vrouwen, zowel makers als uitvoerders, hebben hun rechtmatige plaats opgeëist en corrigeren de mannelijke invalshoek.

Is het goed dat Nederlanders en Vlamingen meer dan ooit Engelse boeken openslaan? Of zijn de gevolgen voor Nederlandstalige uitgevers, auteurs en vertalers rampzalig?

Nederland kan bogen op een lange traditie van biografieën en Vlaanderen lijkt nu aan een inhaalslag bezig. Maar wat maakt nu een goede biografie?

‘Het verhaal van haar leven’ voegt een sociale dimensie toe aan de denkende Hillesum uit de beroemde dagboeken.

Wie Astrid Roemers nieuwe roman en Bea Vianens ruim vijftig jaar oude klassieker na elkaar leest, beleeft een fascinerende tijdreis. De grandes dames van de Surinaamse literatuur behandelen vergelijkbare thema’s.

In haar tweede roman toont kunsthistoricus Sacha Bronwasser het moeizame verpoppen van een tiener tot jonge vrouw.

De jongste roman van Marion Bloem is het sluitstuk van haar ‘meisjes’-trilogie. Opnieuw toont ze op subtiele wijze de zoektocht naar identiteit van Indische Nederlanders.

Het heet een roman te zijn, maar Nicole Montagnes achtste boek is veeleer een geslaagde mengvorm van verhalend en beschouwend proza.

Voor het eerst laat Benno Barnard zijn dagboeknotities uitmonden in een roman.

In haast elke brief over Meijsings leven in Sicilië valt wel een sublieme zin of passage te degusteren.

Na haar biografie van Erasmus hertaalde Sandra Langereis ook zijn beroemdste werk: 'Lof der zotheid'.

Perquin behandelt in haar vijfde dichtbundel grote onderwerpen op een speels-ernstige manier.

Deze onterecht wat veronachtzaamde dichter heeftniet alleen zijn poëzie in een uniek boek verzameld, tegelijk heeft hij ook nieuw werk uit.

Twee keer per jaar kiest Jozef Deleu voor de lage landen uit de recente poëzieoogst vier gedichten die hem bijzonder getroffen hebben.