de lage landen N°1 2023 - Nederlands is een werkwoord

Jozef Asselbergh, voormalig grootmeester van het Grootoosten van België, schetst de verschillen tussen de vrijmetselarij in Noord en Zuid en hoe die historisch gegroeid zijn.

In ‘De stad, de dood en de dichters‘ volgt Otterspeer het spoor van de wetenschappers en dichters die de universiteit stichtten en zo een stevige stempel op de stad drukten.

Uit 'De NSB. Twee werelden botsen’ van Klijn en te Slaa blijkt dat de NSB radicaler, racistischer en antisemitischer werd tussen 1936 en 1940.

In Vermeers schilderijen van briefschrijvende vrouwen hoort Gerdien Verschoor hun pennen krassen op het papier, in een wereld die verder doodstil is.

Nu VRT en NPO meer samenwerken bij de productie van tv-series, zien Vlaamse en Nederlandse makers mogelijkheden om hun werk inhoudelijk naar een hoger plan te tillen.

Tristesse en gemis vormen al tien jaar de brandstof voor Ouboters creativiteit. Maar persoonlijke liedjes kunnen ook een universeel karakter hebben.

‘Vechtstuk’ is de laatste echte voorstelling van Hof van Eede (inmiddels gefuseerd met De KOE tot DE HOE). Hof staat garant voor literair-filosofisch teksttheater dat de twijfel én de humor niet schuwt.

Het theater van George en Eran tackelt prangende maatschappelijke kwesties met een geëngageerde insteek, maar ook met humor en lichtheid.

Een man met de obsessieve drang zich te vereenzelvigen met het nieuwe, het vooruitstrevende, en zich op te werpen als de voorvechter daarvan: dat beeld van Theo van Doesburg komt naar voren uit de biografie die Sjoerd van Faassen en Hans Renders schreven.

Als er in de voorbije halve eeuw iets belangwekkends in de Belgische popmuziek gebeurde, was Jean Blaute nooit ver uit de buurt.

Ellen Deckwitz zet zich op alle mogelijke manieren in voor de poëzie. Op 11 december 2022 neemt ze daarvoor de Tollensprijs in ontvangst. De lage landen ging met haar in gesprek over de drijfveren van haar ambassadeurschap.

'De postkoloniale spiegel' en 'De nieuwe koloniale leeslijst’ zijn belangrijke boeken over de Indische letteren. Ze beogen een complete herziening van het bestaande beeld.

In de precisie van de zinnen ruist Neuvilles ervaring als theatermaker.

In een grimmige setting vertelt Gijs Wilbrink op uitbundige en liederlijke wijze het dramatische verhaal van een familie vol geheimen.

Er gebeurt van alles in de witruimte van Femke Brockhus’ tweede roman, die handelt over de broosheid van het ouderschap en het creatieve proces.

Is de hoofdpersoon van Petry’s achtste roman een gestoorde gek? Of maakt hij met uiteenzettingen ook een punt?

In zijn jongste boek evolueert De Jong van een bijrijder naar een chauffeur, onderweg mediteert hij over het leven van zijn ouders en dat van hemzelf.

Kunstfilosoof-essayist Frank Vande Veire zet de liefde zélf centraal in zijn tweede roman.

Met haar biografie van Dola De Jong draagt Mirjam van Hengel bij aan de blijvende erkenning van deze bewonderenswaardige schrijver – alleen jammer dat Van Hengel zich aan het trucje van de fictionalisering heeft gewaagd.

In zijn heruitgegeven Braziliaanse brieven trekt schrijver en vertaler August Willemsen je zonder reserves zijn hoogstpersoonlijke denk- en gevoelswereld binnen.

De eerste bundel van Iduna Paalman richt zich op het berekenen en voorkomen van risico’s, de tweede op verborgen stemmen uit de geschiedenis.

In de poëzie van Babeth Fonchie Fotchind moet het ik zich voortdurend plooien naar de wil van andere mensen.

Willem Jan Otten is altijd een zoeker geweest, is het niet naar woorden, dan wel naar liefde of God.