www.de-lage-landen.com
Gaston Durnez haalt herinneringen op aan Stijn Streuvels, die hij wellicht de grootste Vlaamse letterkundige uit de twintigste eeuw noemt. Streuvels overleed vijftig jaar geleden, op 15 augustus 1969.
Misschien wel hét hoogtepunt in het oeuvre van Stijn Streuvels is de novelle Het leven en de dood in den ast. Luc Devoldere noemt het een tragedie zonder loutering waarover de schaduw van het noodlot hangt.
In Vijd penseelt Jonas Bruyneel de opkomst en ondergang van een kleurrijke familie in het Bourgondische Vlaanderen.
‘Een roman die je vanaf het eerste hoofdstuk bij de kladden grijpt’ en ‘een schrijfster van formaat’. Met die woorden heeft de vakjury de ANV Debutantenprijs toegekend aan Marieke Lucas Rijneveld voor ‘De avond is ongemak‘.
Gaston Durnez bezoekt het huis van Jules Verne in Amiens en vraagt zich af: heeft de lezer nog voldoende geduld om in tachtig dagen rond de wereld te reizen?
Schrijver Thomas Heerma van Voss over zijn redacteuren: ‘Toen sprak ze een zin uit die ik nooit helemaal van me heb kunnen afschudden: ik ben niet overtuigd.’
In zijn romandebuut fileert Frank Heinen de zorg in onze maatschappij en de rol van de media in hoe wij naar bepaalde zaken kijken.
Roberta Petzoldt creëert in Vruchtwatervuurlinie een verrassend nieuw poëtisch universum en Radna Fabias maakt het persoonlijke politiek en het politieke persoonlijk.
In Vos’ romandebuut ‘Niemand keek omhoog’ dringt de vraag zich op: hoeveel controle hebben we over ons eigen leven?
De manisch-depressieve Biesheuvel is een van de bijzonderste schrijvers van Nederland.
De dichter ontwaakt in zijn debuutbundel in een koude, doffe, geschiedenisloze nacht. Precies daar start de tweede bundel.
In Woorden temmen leren lezers op een toegankelijke manier om verder te gaan dan een oppervlakkige lezing van een gedicht.
Gaston Durnez kijkt naar Father Brown en denkt terug aan schrijver Gilbert Keith Chesterton, bedenker van de eerste priester-detective uit de literaire geschiedenis.
In Mooi doodliggen van A.F.Th. van der Heijden is de actualiteit nooit ver weg.
De boeken van Jan Paul Schutten en Floor Rieder vormen een wervelend samenspel van tekst en beeld.
We zijn steeds persoonlijker gaan schrijven. Het klassieke essay sterft uit.
Gilliams-biograaf Annette Portegies schetst de contouren van een Antwerpse kindertijd, tussen Dames van Liefde en verlept vrouwvolk.
In haar boeken beschrijft de auteur van de Faxen aan Ger en Moord op de moestuin ‘de soap van mijn leven’.
Lamrabet beschreef de vergeten geschiedenis van Noord-Afrikaanse soldaten in WOI.
Hoe is het gesteld met de Gentse sporen in Nederland? Een zoektocht in de voetsporen van Multatuli, Edward Anseele, Henriette Roland Holst en Willem Wilmink.
Brouwers laat de taal ruisen en bruisen, tintelen en wentelen.
Soms krijg je de indruk dat Offermans werkelijk ‘alles wat is’ in zijn journaal wil spiegelen.
De vraag die Vermassens onderzoek op gang bracht, luidde: waarom zie je geen prenten in moderne romans?
Het leven van Greshoff omspant de periode waarin de burgerlijk-humanistische cultuur uiteenvalt.
Herbeleef alle lezingen van ‘Mijn ziel erkent het oude Gent’, het afscheidscolloquium voor Herman Balthazar.
Hoe kan ‘een egocentrische driftkikker en prikkelbare man’ zulke invoelende kindergedichten schrijven?
Demets behandelt tijdloze thema’s: de relatie tot de ouders, de geliefde, het kind, het exotische en het bekende.
Trochs van dirty realism doordrongen verhalen worden bevolkt door emotioneel kwetsbare figuren.
De interessantste passages in Wij, de mens van Frank Westerman gaan over mensen, niet over ‘de mens’.
