Wie goed kan lezen, heeft meer kansen in het leven. Daarom moeten we het leesbegrip én de leesmotivatie bij kinderen en jongeren verhogen.
Waarom we Hugo Raes’ zopas heruitgegeven debuutroman dringend moeten (her)ontdekken.
Hoe een achttiende-eeuwse polemiek Multatuli’s verbeelding deed ontvlammen.
In Suriname circuleren twee concurrerende verhalen over de onafhankelijkheid. Beide zijn gedateerd: er is ruimte voor een nieuw verhaal.
Martine Tanghe wordt vandaag 65 en gaat met pensioen. Ze zal op 30 november de laatste keer het nieuws lezen. Op haar eigen onnavolgbare wijze.
Al zijn hele werkzame leven buigt emeritus professor geschiedenis Lode Wils zich over deze vraag: hoe is de Vlaamse natie de Belgische gaan verdringen?
Hedendaagse beeldende kunst met de voeten volop in de wereld. Dat brengt Panorama 22 - Les Sentinelles in Le Fresnoy in Tourcoing. De titel presenteert de rol van de kunstenaar: iemand die op de uitkijk staat. En dat is wat de werken in Panorama 22 doen. Perspectieven geven op de samenleving van vandaag.
Wie denkt altijd en overal zichzelf te moeten zijn, kan zichzelf en de andere niet meer relativeren.
De bundel ‘Koloniaal Congo‘ verwijst de mythe dat de Belgische kolonisatie de Congolezen vooruitgang bracht naar het rijk der fabelen.
In Mijn ontelbare identiteiten toont antropoloog Çankaya een paradox: hoe een veronderstelde niemand juist zovele iemanden is.
In AI: Alsmaar intelligenter biedt wiskundefilosoof Stefan Buijsman een blik achter de schermen van kunstmatige intelligentie én toont hij de schaduwkanten ervan.
Nederland verandert, maar blijft het goed doen, schrijft Peter Hein van Mulligen in Met ons gaat het nog altijd goed. Wel is het afwachten welke langdurige effecten het coronavirus zal hebben.
Boeken genoeg over vrouwen in de literatuur. Maar hoe zit het met de man in de literaire canon? In Jongens waren we passeert een stoet weinig verheffende manbeelden.
Er gaapt een gat van bijna twee eeuwen in de literaire canon van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren: niet één titel die tussen 1658 en 1838 uitkwam, haalde de lijst.
Het leven van arts en ex-communist Jan Van Duppen inspireerde Louis van Dievel tot een roman: De dokter is uw kameraad niet.
In Het stad in mij verzamelt Maud Vanhauwaert de poëtische interventies en experimenten die ze ondernam als negende stadsdichter van Antwerpen (2018-2019).
Buitenlandse conflicten worden kleine oorlogen in onze straten, schrijft Fraihi, met rudimentaire vormen van terreur.
Varkensribben van Amarylis De Gryse is een melancholisch en grappig debuut over mensen die de neiging hebben te volgen, maar toch gezien willen worden.
Drie eeuwen lang was de trekschuit tussen Brugge en Gent een populair én luxueus transportmiddel.
Simon Stevin begreep vier eeuwen geleden al dat een hele maatschappij ervan profiteert als iedereen toegang krijgt tot kennis via duidelijke taal.
Zal België nog bestaan in 2030? Lode Wils heeft daar grote twijfels over. Beluister deel twee van onze podcast.
De Franstalige journalist Guy Duplat kende Frie Leysen goed en schreef voor ons een portret van deze veeleisende, visionaire vrouw. ‘Dat je je publiek respecteert betekent nog niet dat je gaat pleasen.’
Literatuur hoeft geen dode letter te blijven, zo blijkt uit Winteruur. Balancerend tussen ernst en lichtheid tonen cabaretier Wim Helsen en zijn gasten hoe ze teksten in het dagelijkse leven gebruiken
