Hind Fraihi
In haar columns bekijkt journaliste Hind Fraihi de Lage Landen vanuit een verbindend perspectief.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
In haar columns bekijkt journaliste Hind Fraihi de Lage Landen vanuit een verbindend perspectief.
Fraihi leidde de presentatie van haar boek Antipode in met een toespraak die je hier kunt lezen. ‘Ik krijg de vraag vaak: wat heb je met extremisme?’
Radicale standpunten die gisten op een voedingsbodem van frustratie, woede of angst, kunnen doorschieten naar extremisme. Dat onrustbarende proces onderzoekt journaliste Hind Fraihi.
Merkwaardig hoe een strijd tegen superioriteit net gevoerd wordt met een zeker gevoel van superioriteit, schrijft Hind Fraihi over de Black Lives Matter-beweging.
Roep niet dat ‘de jaren 1930 terug zijn’, schrijft Hind Fraihi. Zo’n waarschuwing werkt contraproductief, en dreigt de status van verboden vrucht te krijgen.
Buitenlandse conflicten worden kleine oorlogen in onze straten, schrijft Fraihi, met rudimentaire vormen van terreur.
Hind Fraihi pleit voor een maand waarin we onszelf drastisch bevrijden van de sociale media.
Volgens Hind Fraihi moet links op de sociale media een andere houding aannemen én moeten de technologiereuzen actiever ingrijpen.
De Vlaamse regering bespaart de komende jaren fors op cultuur. Waar hebben we dat nog gehoord? In Nederland, waar de culturele sector in 2011 200 miljoen moest inleveren. Wat valt daaruit te leren?
In haar column waarschuwt Hind Fraihi onder meer voor de groeiende invloed van ‘een tweede generatie salafistische aanjagers’.
In een essay voor het nieuwe boek ‘De Lage Landen anno 2050. Een verleden met toekomst’ blikt journalist Hind Fraihi vooruit op de koers die de samenleving zal varen. ‘Waar het om zal draaien, is of we gewend raken aan elkaar.’
Nergens laat de loonkloof tussen mannen en vrouwen zich zo sterk voelen als in het voetbal en het wielrennen. Tijd voor een grondige verandering, vindt Hind Fraihi.
Het nieuwe 'blacktivisme' mag geen identitaire beweging worden.
Extreemrechts is onvoorwaardelijk fan van de wolf. Zij zien in het roofdier hun ideale samenleving terug: trouw en zorgzaam voor de roedel, woest en wreed tegenover alles daarbuiten.
Arnon Grunberg riep op alert te blijven voor antisemitisme en vergeleek Marokkanen met Joden. Dat doe je beter niet.
Extremisten vinden elkaar nu nog vooral online, maar de radicale Vlaams-Nederlandse frontvorming heeft duidelijk meer ambitie.
Thierry Baudet en Dries Van Langenhove komen veel meer aan bod in de media dan hun soortelijke gewicht rechtvaardigt.
Het debat over dekolonisering staart zich al te vaak blind op symboolkwesties, en daardoor ontstaat geen toenadering, maar juist nog meer polarisering.
Moeten België en Nederland zich excuseren voor het leed dat ze in de voormalige kolonies veroorzaakten? Een collectief wit schuldgevoel aankweken, is contraproductief. Maar een besef van privilege kan ons wel minder blind maken voor moderne...
In een autobiografisch verhaal vraagt de auteur zich af wat de Vlaamse identiteit is.
In Mijn ontelbare identiteiten toont antropoloog Çankaya een paradox: hoe een veronderstelde niemand juist zovele iemanden is.
De nieuwe golf van Jodenhaat is een combinatie van nooit helemaal verdwenen vooroordelen en ‘nieuw antisemitisme’ bij moslims.
Extreemrechts en moslimextremisten zijn loten van één stam: angst. Hun opmars duwt een veel groter probleem in de schaduw: ongelijkheid.
De vijf belangwekkendste artikelen over maatschappij uit 2019, gekozen door de redactie.
Journaliste Femke Van De Pontseele zoekt een weg uit de loopgraven en vraagt zich af hoe je in gesprek gaat met iemand die er een heel andere kijk op na houdt.