www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Ruim vijftien jaar na Nederland krijgt nu ook Vlaanderen zijn historische canon. In opdracht van de Vlaamse overheid stelde een expertencommissie een lijst samen van figuren en gebeurtenissen die als ankerpunten moeten gelden in de cultuur en geschiedenis van de regio. In dit dossier brengen we alle stukken over de vele canons van de Lage Landen uit ons rijke archief samen. Wat vinden we de belangrijkste boeken en schrijvers, kunstwerken en kunstenaars, en historische gebeurtenissen en figuren? En wat waren de reacties op die canons?
Kunnen politieke machten het collectieve geheugen sturen zonder dat dit leidt tot geschiedenisherschrijving en polarisatie?
Nu Vlaanderen zijn canon heeft, vergelijkt historicus Rolf Falter die met de Nederlandse versie. Beide canons leveren vooral losse verhalen op die de geschiedenis nog te veel bekijken vanuit de huidige staatkundige verbanden.
De Canon van Vlaanderen is een feit. Dit zijn de zestig vensters met gebeurtenissen, evoluties en personen die volgens de expertencommissie een referentiekader vormen van de Vlaamse cultuur en geschiedenis. Mét duiding via recente en tijdloze stukken uit ons archief.
Na jaren van felle polemiek verraste de presentatie van de Canon van Vlaanderen nog het meest door de gemoedelijke sfeer.
Bij de presentatie van de canon in Genk lichtte Gerard de werkwijze toe van de commissie die hij twee jaar lang voorzat.
Het concept ‘canon’, in oorsprong een lijst met belangrijke teksten, laat zich moeilijk rijmen met de geschiedschrijving, schrijft de Nederlandse literair-historicus René van Stipriaan.
Los van argumenten voor of tegen een Vlaamse canon pleit hoofdredacteur Hendrik Tratsaert voor inhoudelijke accuratesse in de weergave en verspreiding ervan.
Cultuurhistorica Lotte Jensen was een van de 1,8 miljoen Nederlanders die keek naar ‘Het verhaal van Vlaanderen’. Ze zag duidelijke inhoudelijke en andere verschillen met de Nederlandse pendant.
Hoe breng je geschiedenis naar het grote publiek? Die vraag stond centraal in een gespreksavond van deBuren over ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ en de Nederlandse pendant, en de canon. ‘Je moet triggeren en begeesteren.’
De presentator van ‘Het verhaal van Vlaanderen’ ontpopte zich voor televisiekijkend Nederland als een veel kleurrijker gids dan die van de Nederlandse variant, schrijft cultuurhistorica Lotte Jensen.
De top honderd van Nederlandstalige literaire klassiekers is voor een kwart door vrouwen geschreven.
In de kunstcanon van CODART, het internationale netwerk van curatoren, vind je van Vermeer niet ‘Meisje met de parel‘ terug, maar zijn ‘Zicht op Delft’.
Iedereen kan mee bepalen welke kunstwerken een plaats verdienen in de CODART-canon.
Een groep taal- en literatuurorganisaties heeft een online enquête gelanceerd en wil van jou weten: welke titels moeten op de lijst? Invullen kan nog tot 19 juni.
Nederland heeft zijn Canon herijkt. Bedoeling was meer vrouwen en diversiteit op te nemen, minder Holland en meer regio, en meer spreiding in de tijd.
Hoofdredacteur Luc Devoldere geeft een voorzet van wat in de Vlaamse canon zou kunnen staan, van Humo tot de kmo en van Hadewych tot Verhaeren.
Nederland en Vlaanderen hebben hun geschiedenis onlangs herschreven in nieuwe boeken. Beide werken plaatsen de lokale geschiedenis in een internationale context.
Van Hermans en Mulisch zijn andere boeken toegevoegd, Kloos en Minne zijn uit de lijst verdwenen.
