Elke maand signaleren we een Nederlandstalig romandebuut dat meer aandacht verdient.
In zijn debuutroman Uiterste dagen onderneemt Ferdinand Lankamp een zoektocht naar de soms duistere drijfveren van de mens.
Wat maakt iemand tot moeder? Dat vraagt Fen Verstappen zich af in haar debuutroman ‘Moeder af’.
Wie helpt wie? Dat is de vraag in het aangrijpende romandebuut van Siel Verhanneman, ‘Of iedereen gaat dood’.
Judith Maassens ‘Het nabestaan van Anna Portier’ is een aangrijpend debuut over rouwen, doodgaan en de levens die we wel of niet leiden.
Mariken Heitman schreef een indringend debuut dat meedingt naar De Bronzen Uil.
Femke Vindevogel schreef een even zwarte als droogkomische debuutroman. Confituurwijk is genomineerd voor de Bronzen Uil.
In Vijd penseelt Jonas Bruyneel de opkomst en ondergang van een kleurrijke familie in het Bourgondische Vlaanderen.
In zijn romandebuut fileert Frank Heinen de zorg in onze maatschappij en de rol van de media in hoe wij naar bepaalde zaken kijken.
In Vos’ romandebuut ‘Niemand keek omhoog’ dringt de vraag zich op: hoeveel controle hebben we over ons eigen leven?
In ‘Nova’, de debuutroman van Daniël Samkalden, raken de drie hoofdpersonen meer met elkaar verbonden dan ze willen.
In Lam schetst Hannelore Bedert het portret van een sterke vrouw, die klappen kreeg maar zich met opgeheven hoofd door het leven worstelt. Deze debuutroman is genomineerd voor de Bronzen Uil.
Aafke Romeijn neemt ons in haar debuutroman mee naar Nederland anno 2020, waar ‘kleurloosheid’ zorgt voor verhitte, polariserende debatten en acties.
Een ex-operadirecteur en een jonge zangeres zuchten om erkenning en vluchten voor de stilte in Annemarie Peeters’ debuut.
Herlinde Leyssens vertelt het verhaal van een sterke, rebelse, naar avontuur hunkerende vrouw, die zich niet laat stoppen.
Theaterredacteur Herien Wensink stelt in haar debuutroman Kleihuid pertinente vragen tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog.
