de lage landen N°3 2023

Leopold Flam was de peetvader van de vakgroep filosofie van de Vrije Universiteit Brussel en had een rijke en diverse carrière. In 'Ik zal alles verdragen, ook mezelf' zijn persoonlijke teksten van hem verzameld.

Wendy Wauters beschrijft de Scheldestad in geuren, kleuren en geluiden met de kathedraal als epicentrum .

Behouden? Verwijderen? Of wegstoppen in een museum? In zijn beschouwing over beelden in de openbare ruimte gaat ex-conservator Ton Quik de lastige vragen niet uit de weg.

Bestaat onze taal nog in de toekomst? Die vraag beantwoordt taalkundige Marten van der Meulen in ons boek 'De Lage Landen anno 2050. Een verleden met toekomst'.

Een inclusieve, veilige en toegankelijke taal die de werkelijkheid beschrijft zoals ze is: daarnaar streeft Mounir Samuel in zijn nieuwe boek. Maar bestaat zo’n ideale taal wel?

Het Vlaamse en het Nederlandse theaterlandschap drijven uit elkaar: het is een verhaal dat al meerdere decennia standhoudt, meestal met een angstvallige ondertoon. Maar wat betekent dat ‘uit elkaar drijven’ anno 2023 precies?

Het is van levensbelang dat de ongehoorde woede van vrouwen een podium krijgt.

De Nederlandse koning Willem-Alexander opent op 11 mei de tentoonstelling ‘Ode aan Antwerpen’ in het Utrechtse Museum Catharijneconvent. Voor het eerst wordt expliciet naar buiten getreden met oude meesters uit de Nederlanden en niet uit Holland of Vlaanderen.

'De collectieven' vertelt de geschiedenis van een generatie vernieuwers in het collectieve theater.

De Antwerpse kunstenaar had een grote rol in het lokale én internationale cultuurleven van de jaren 1920.

Een nieuwe encyclopedie laat in vijfhonderd lemma’s zien hoe duizelingwekkend de gouden eeuw in de Noordelijke Nederlanden moet zijn geweest.

Klimaatfictie hoeft niet louter bol te staan van doem en dystopie: Zantingh, Meijer en Petry brengen het grote crisisverhaal naar het persoonlijke niveau.

Leerlingen hebben oneindige mogelijkheden om zich te laten informeren over literatuur. Maar doen ze dat ook? En zijn de nieuwe media diepgravend genoeg?

Wanneer Pfeijffer meer doet dan de kille historische feiten opsommen, is ‘Alkibiades’ een heerlijk leesavontuur. Maar de waarschuwing voor de gevaren die de democratie bedreigen, komt enigszins geforceerd over.

Op de drempel van de volwassenheid vinden de tweelingzussen Aaf en Annemarieke elkaar terug in Van Baars’ sterkste roman tot nu toe.

In De Costers tiende roman staat opnieuw een ontwricht gezin centraal.

In deze roman onderzoekt Van Iperen de dunne grens tussen intimiteit en afstandelijkheid, tussen slachtofferschap en daderschap.

In haar vijfde roman laat De Moor zien dat ook boze, witte mannen van middelbare leeftijd aan het twijfelen kunnen worden gebracht.

Hiemstra schrijft over intense vriendschap, de vraag hoe goed je iemand ooit kunt kennen en de onmogelijke keuze tussen meemaken en herinneren.

Van der Haar schetst het leven van het jonge koppel Kasja en Lennart, die elkaar steeds verder verliezen omdat hij rouwt om zijn comateuze zusje.

De poëzie in Idwer de la Parra’s tweede bundel zit dicht op de werkelijkheid, de verzen doen soms een beetje sneu en verloren, maar zijn zo treffend dat het allemaal fraai en tragisch wordt.

In zijn debuutbundel sloot Mattijs Deraedt zijn ogen om aan introspectie te doen. In ‘Kleine wereld’ houdt hij zijn ogen wagenwijd open.

Volgens Joosten is de negatieve publiciteit die de Nederlandse taal en het vak Nederlands krijgen het grootste probleem van de neerlandistiek.

Met de kwaliteit van de gedichten die Paul Claes in zijn selectie opneemt, is niets mis. Maar waar zijn de vrouwen en dichters met een migratieachtergrond?