Een mens die opstaat. ‘Malcolm X’ van Junior Mthombeni, Cesar Janssens en Fikry El Azzouzi
Zo’n gloed zie je maar zelden in het Vlaamse theater. Het debat over white privilege en black consciousness resoneert hevig in deze voorstelling.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Zo’n gloed zie je maar zelden in het Vlaamse theater. Het debat over white privilege en black consciousness resoneert hevig in deze voorstelling.
Sarah Vanhee gaat via haar kunstproject bodies of knowledge (BOK) in gesprek met mensen die zelden aan het woord komen. Zo ontstaat een inclusieve gemeenschap van mensen die alternatieve vormen van kennis delen.
De Brakke Grond in Amsterdam viert dit weekend zijn 40ste verjaardag met het uitgebreide feestprogramma ‘Fier als een gieter’. In dit artikel lees je hoe de Brakke Grond evolueerde van een politiek-ideologisch project tot een huis met een e...
In Yellow, het tweede deel van zijn The Sorrows of Belgium-trilogie bij NTGent, richt Luk Perceval zich op de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Voor acteur en theatermaker Sachli Gholamalizad is de taal zowel een vloek als een zegen. Maar interpreteer dat zoeken niet als een zwakte.
‘Les pêcheurs de perles’ is zeven keer te zien in de Opéra de Lille. Hoeveel compromis vraagt de operamachine van een gezelschap dat als compromisloos bekendstaat?
Zitten, zwijgen en kijken was ooit het devies. Nu mag de toeschouwer deelnemen of zelfs mee creëren.
De school is een disciplineringsmachine die ongelijkheid in stand houdt, zo blijkt uit Zero for Conduct, het geslaagde sluitstuk van Haider Al Timimi’s trilogie over humanisme.
Op het Theaterfestival staan twee voorstellingen die gedanst en gespeeld worden door tieners: 8.2 van Radouan Mriziga en Paradise Now (1968-2018) van Michiel Vandevelde. Wat levert dat op? En hoe past het in de indruk dat ‘de jeugd’ vaker h...
Roland Gunst – half Vlaams, half Congolees – verwerkt zijn zoektocht naar een eigen identiteit in verschillende vormen: installaties, performances, film- en videowerk.
Wat wringt, is de eenstemmigheid bovenop een verhaal dat schreeuwt om vele stemmen.
Portret van een ‘bastaard’ die via de kunst op zoek gaat naar zijn identiteit. ‘Het podium is de enige plek waar ik ruimte krijg.’
Waar niets is, kan alles ontstaan. Wie het parcours van de Nederlandse regisseur Jetse Batelaan (1978) bekijkt, ziet dat die slechts schijnbare paradox de oergedachte is waaruit een aantal andere tegenstellingen vertrekken, de een al bokk...
Nederland moet opnieuw een land van ondernemers worden: sinds de Nederlandse overheid die mantra is beginnen te prevelen, ontsnapt geen sector aan de doe-koorts. Ook de kunstenaars zitten intussen mee in het bad. Voor ze het goed en wel b...
Overzicht van de vier decennia omspannende carrière van Mong Rosseel, die begon in een anarchistisch buurthuis in Gent. Daaruit ontstond het gezelschap De Vieze Gasten, dat naam maakte met bonte theaterrevues. Dat de idealen van mei '68 nog...
De creaties van Sarah Vanhee (°1980, Oostende) balanceren tussen fictie en realiteit. Soms nemen die de vorm aan van een performance, soms monden ze uit in een boek, een happening of een theatrale lezing. Vaak wil ze met haar basisidee maat...
Profiel van het Oostendse festival Theater aan Zee, dat in vijftien jaar tijd is gegroeid van amalgaam van muziek, pril theaterwerk en plein- en straatspektakels tot de belangrijkste ontmoetingsplaats voor jonge Vlaamse theatermakers.
Van Dolron maakt theater politiek op elk niveau. De politieke lading schuilt in de afwezigheid van decor, in het antiautoritaire werkproces maar vooral in de keuze om van het toneel geen spiegelpaleis te maken. De theaterzaal is een plaats ...
Gas geven en remmen tegelijk – zo kun je de bedachtzame strategie van Kees Lesuis omschrijven. De artistiek leider van het Oerol Festival, dat in 2012 aan zijn eenendertigste editie toe was, wil inhoudelijk de diepte in. Tegelijkertijd kan ...
Globaal maar ook regionaal denken, verenigen maar ook diversifiëren – de nationale Belgische politiek bewijst dagelijks hoe moeilijk die evenwichtsoefening is. Het is een oefening die NEXT al vijf jaar maakt, in een geduldig proces van tr...
Het creëren van een “tekst”, in nauwe onderhandeling met de context, en daar de nodige tijd voor nemen. Het is een poging om in één zin het kunstenaarschap van Simon Allemeersch (°1980) te vatten. De kernwoorden moet breed geïnterpreteerd...
Sommige kunstenaars doen het gewoon zelf. Ze noemen zich “professionele idioten op vakantie”, schuwen de instituten en creëren buiten de gevestigde orde een vrijplaats waar hun werk zijn bedding kan vinden: in een eigen tempo, los van pro...
Dat de Europese constructie, gefundeerd op een naoorlogs verlangen naar vredevolle samenwerking, leidt tot de heropleving van nationalistische reflexen, is een realiteit die paradoxaal aandoet. Wat er onderweg is misgegaan, is een vraag v...
Toneel is geen rechtstreekse aanjager van sociale verandering, het reflecteert slechts over die verandering, betoogt filosoof Kees Vuyk in zijn bijdrage tot de publicatie Theater en openbaarheid. Dat boek onderzoekt hoe theater zich op he...
Hoe zou het nog zijn met de Vlaamse stadstheaters? Anderhalf jaar na de start van de beleidsperiode 2017-2021 zijn hun wittebroodsweken ruimschoots voorbij: de ambitieuze plannen uit hun beleidsdossiers zouden volop zicht- en voelbaar moe...