Resultaten voor “Rijksmuseum”

Voor dit prozagedicht liet Anne Bosveld zich inspireren door Panorama van Kaapstad en omgeving, vanaf de zee gezien uit 1778, dat wordt toegeschreven aan Robert Jacob Gordon.

Anne-Goaitske Breteler schreef een kort verhaal geïnspireerd door een brief die de gezaghebber van Sint Maarten, Johannes Willem van Romondt, op 8 juni 1848 schreef aan de gezaghebber van Curaçao, naar aanleiding van de beëindiging van de s...

Annemieke Danneberg geeft een stem aan een kwast, gebruikt voor bezweringen, uit de 18e eeuw.

Babeth Fonchie schreef een gedicht geïnspireerd door een eeuwenoud houten voetblok en bijbehorende ijzeren boeien.

Bart Decroos geeft in een kort verhaal een stem aan een tekening uit 1708 van Dirk Valkenburg, getiteld Gezicht op molen en kookhuis op een plantage te Suriname.

Cesar Majorana geeft het woord aan een schilderij in de schaduw van de Nachtwacht: ‘Iedereen wil in mij een kopie zien, maar ik kan je beloven dat een obsessie met het verleden niet gezond is.’

Betül Sefika liet zich voor haar beeldgedicht inspireren door een rijsthalm van de soort Ma Sapi, die rechtstreeks afstamt van rijstzaden die door de tot slaafgemaakte vrouw Sapali werden meegesmokkeld vanuit Afrika naar Suriname.

Chris Lomans geeft in zijn tekst een stem aan kapmessen uit begin 19e eeuw, bestemd voor suikerrietplantages.

Met Mandula van den Berg duiken we in het hoofd van de Brieflezende vrouw van Vermeer: ‘Het is nog vroeg en de hemel buiten lijkt gemaakt van melk en lood.’

Ali Amghar zit voor een kerkinterieur van Pieter Saenredam: ‘Eigenlijk doet het me denken aan de moskee.’

Malika Soudani geeft een stem aan Portret van een vrouw van Frans Hals ‘Ik vraag mij af of het zo is genoemd omdat het een mooie titel is of omdat ze mijn naam vergeten zijn.’

Ellis Meeusen liet zich voor haar tekst inspireren door de wet van 1863, geschreven door koning Willem III, waarmee Nederland de slavernij in Suriname officieel afschafte.

Elsbet De Pauw schreef een gedicht bij het schilderij ‘Het poppenhuis van Petronella Oortman’, geschilderd door Jacob Appel in 1710.

Emma Wiersma schreef een gedicht bij het Hermann Herbarium uit 1687.

Esha Guy Hadjadj geeft in een kort verhaal een stem aan het schilderij Inspectie van een regiment cavalerie, wellicht door Willem van Hessen-Homburg, geschilderd door Cornelis Troost in 1742.

Obe Alkema geeft het woord aan een stilleven: ‘Wij zijn fruit, flora, authentiek. Wij willen gezien worden zoals Yotam Ottolenghi ons ziet.’

Quinten Wyns schetst de identiteitscrisis van een schutter uit de ‘magere compagnie’. ‘Ik ben olie op doek, besta uit drie componenten, maar beeld me in dat ik een man ben.’

Amarylis De Gryse graaft in de zielenroerselen van een schutter op een schilderij van Govert Flinck: ‘Mijn linkerhand blijft rusten op mijn middenrif en ik voel hoe de onrust die ik veroorzaak er woedt.’

Mona Thijs laat ons opnieuw kijken naar Rembrandts Joodse bruidje: wat zag hij in zijn modellen? ‘Tussen zijn dikke wenkbrauwen zit nu de frons van een geneesheer.’

De vrouw des huizes in Vermeers schilderij is omlijst door kaders, bij Jasmijn Post blijken haar gevoelens net zo ingesloten door sociale conventies.

Arno Boey geeft het woord aan ‘La Lechera, La Lattaia, Dienstmagd mit Milchkrug. Melkmeisje. (…) De melk is zuur en mijn blik strak en ik zweet.’

Jens Meijen schreef een gedicht, geïnspireerd door een contract uit 1706 tussen plantage-eigenaar Jonas Witsen en schilder Dirk Valkenburg.

Johannes Decat geeft in een gedicht een stem aan de turfstreepjes in een kasboek uit 1822 van de plantage Novo Sion in Brazilië.

Jordi Lammers geeft in briefvorm het woord aan de Benta, of mondboog, een snaarinstrument dat met tot slaafgemaakten in onder meer Curaçao terecht kwam en daar nog steeds bespeeld wordt.foto © Marianne Hommersom

Spiegel van de werkelijkheid is de eerste volwaardige geschiedenis van de negentiende-eeuwse kunst in Nederland.