Aangeboren wreedheid. ‘De huisvriend’ van Heleen Debruyne
Door te graven in haar familieverleden onderzoekt Heleen Debruyne in De huisvriend haar eigen evolutie van meisje naar vrouw en moeder.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Door te graven in haar familieverleden onderzoekt Heleen Debruyne in De huisvriend haar eigen evolutie van meisje naar vrouw en moeder.
In zijn eerste roman in twaalf jaar tijd laat Bakker opnieuw zien hoe geweldig onspectaculair het leven eigenlijk is.
Werpt Peter Middendorp opnieuw een ander licht op het type mens dat we doorgaans wegzetten als idioot?
Met korte hoofdstukken over zeer uiteenlopende personages leidt Richard Osinga de lezer soepel door zijn zesde roman, die is vernoemd naar het ‘geheugen-gen’
Ouariachi slaagt erin om de maatschappelijke polarisatie te verwerken tot een geslaagd boek.
De opzet van Anne Eekhouts vierde roman is goed: Mary Wollstonecraft Shelley, auteur van Frankenstein, uit de schaduw van haar roemruchte context schrijven.
De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.
Donald Niedekker is klaar voor een groter publiek. Al blijft het opletten: de ene waarheid is de andere niet
De Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.
Met zijn beste werk tot nu toe won Van Essen de Libris Literatuur Prijs 2019 en maakte hij kans op de BookSpot Literatuurprijs 2019.
De lezer ontdekt nieuwe werelden in A.D., waarin Gustaaf Peek het verhaal van de gewone man op koloniale schepen vertelt.
Nicolaas Matsier heeft zich met alles wat hij over Oldenbarnevelt weet in diens hoofd genesteld.
Te Gussinklo krijgt de Boekenbon Literatuurprijs voor zijn vierde roman over het personage Ewout Meyster.
Communes blijken moeilijk bestand tegen de kritische blik van buitenaf, zo blijkt uit de recente romans van Eva Meijer, Gerda Blees en Merijn de Boer.
Het romandebuut van Lex ter Braak is een van de moeilijkst te categoriseren boeken in jaren. Levensvormen lijkt vooral een dekmantel te zijn om vrijuit te essayeren.
In Gisterland verlost Imme Dros Anne Hathaway van haar historische keurslijf: ze was meer dan de vrouw van Shakespeare en de ongeletterde tuttebel die hem naar Londen deed vluchten.
Recensie van Drift van Bregje Hofstede, waarin haar schrijfstijl tot volledige wasdom is gekomen.
Als het in de Nederlandstalige literatuur over seks ging, had het mannelijke perspectief decennialang de overhand. Maar nu belicht een nieuwe generatie van veelal vrouwelijke schrijvers ook de andere kant.
In zijn tweede roman laat Rijneveld alle personages schipperen tussen tegenstrijdige wensen. Hij wint er de Boon 2022 mee.
Scholtens boeken gingen altijd al over het verdwijnen van culturen, maar nu heeft hij dat verweesde gevoel in een nog indringender vorm gegoten.
Steeds meer Nederlandse en Vlaamse auteurs verschijnen in Italiaanse vertaling. Welke beelden van de Lage Landen brengen zij over op hun nieuwe lezers? Paola Gentile deed er uitgebreid onderzoek naar.
Juist door niets te benoemen, maar er tastend en vragend omheen te cirkelen, weet Koen Peeters in deze roman iets te zeggen over grote thema’s als vriendschap, de dood en de zin van het bestaan.
Net als in ‘Kindsoldaat’ verwerkt Van den Boogaard in ‘Jachthuis’ zijn familiegeschiedenis. Maar ook de rest van zijn oeuvre resoneert mee.
Deze 'meesterlijke roman' wint de vierjaarlijkse Prozaprijs van de KANTL.
Het is alsof Daniël Rovers voor zijn vierde roman een groots en meeslepend geëngageerd verhaal op zijn netvlies had, maar zich gaandeweg bedacht.