Aangeboren wreedheid. ‘De huisvriend’ van Heleen Debruyne
Door te graven in haar familieverleden onderzoekt Heleen Debruyne in De huisvriend haar eigen evolutie van meisje naar vrouw en moeder.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Door te graven in haar familieverleden onderzoekt Heleen Debruyne in De huisvriend haar eigen evolutie van meisje naar vrouw en moeder.
In zijn eerste roman in twaalf jaar tijd laat Bakker opnieuw zien hoe geweldig onspectaculair het leven eigenlijk is.
Met 'Het lied van ooievaar en dromedaris' bekroont de jury een gulhartige en royale roman.
Verhalenverteller Gie Bogaert is terug van weggeweest.
Werpt Peter Middendorp opnieuw een ander licht op het type mens dat we doorgaans wegzetten als idioot?
Met korte hoofdstukken over zeer uiteenlopende personages leidt Richard Osinga de lezer soepel door zijn zesde roman, die is vernoemd naar het ‘geheugen-gen’
Ouariachi slaagt erin om de maatschappelijke polarisatie te verwerken tot een geslaagd boek.
Mik biedt de lezer weinig aanknopingspunten, maar lijkt iets te willen zeggen over onze gebrekkige kennis van de ander én onze behoefte aan diep contact.
De opzet van Anne Eekhouts vierde roman is goed: Mary Wollstonecraft Shelley, auteur van Frankenstein, uit de schaduw van haar roemruchte context schrijven.
De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.
Donald Niedekker is klaar voor een groter publiek. Al blijft het opletten: de ene waarheid is de andere niet
De Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.
In de precisie van de zinnen ruist Neuvilles ervaring als theatermaker.
Met zijn beste werk tot nu toe won Van Essen de Libris Literatuur Prijs 2019 en maakte hij kans op de BookSpot Literatuurprijs 2019.
De nieuwe Dimitri Verhulst is opnieuw niet het meesterwerk dat hij volgens recensent Koen Schouwenburg nog in de vingers heeft.
De lezer ontdekt nieuwe werelden in A.D., waarin Gustaaf Peek het verhaal van de gewone man op koloniale schepen vertelt.
Nicolaas Matsier heeft zich met alles wat hij over Oldenbarnevelt weet in diens hoofd genesteld.
Te Gussinklo krijgt de Boekenbon Literatuurprijs voor zijn vierde roman over het personage Ewout Meyster.
Communes blijken moeilijk bestand tegen de kritische blik van buitenaf, zo blijkt uit de recente romans van Eva Meijer, Gerda Blees en Merijn de Boer.
In zijn derde roman beschrijft Jaap Robben de complexe liefde tussen Frieda en Otto in het Nijmegen van de jaren 1960 tot vandaag.
Is de hoofdpersoon van Petry’s achtste roman een gestoorde gek? Of maakt hij met uiteenzettingen ook een punt?
Nina Polak weet de spanning tussen verhuizen naar het platteland en er ook effectief te aarden goed te vangen in ‘Buitenleven’, al moet ze wel oppassen voor al te hartstochtelijke taal.
Het romandebuut van Lex ter Braak is een van de moeilijkst te categoriseren boeken in jaren. Levensvormen lijkt vooral een dekmantel te zijn om vrijuit te essayeren.
Terrin wordt almaar stijlvaster en weet zijn verhalen steeds zelfverzekerder op te bouwen.
In Gisterland verlost Imme Dros Anne Hathaway van haar historische keurslijf: ze was meer dan de vrouw van Shakespeare en de ongeletterde tuttebel die hem naar Londen deed vluchten.