Commissievoorzitter Emmanuel Gerard: ‘Vlaanderen is het observatiepunt van waaruit de canon vertrekt, niet de horizon’
Bij de presentatie van de canon in Genk lichtte Gerard de werkwijze toe van de commissie die hij twee jaar lang voorzat.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Bij de presentatie van de canon in Genk lichtte Gerard de werkwijze toe van de commissie die hij twee jaar lang voorzat.
Hoofdredacteur Luc Devoldere geeft een voorzet van wat in de Vlaamse canon zou kunnen staan, van Humo tot de kmo en van Hadewych tot Verhaeren.
Met de kwaliteit van de gedichten die Paul Claes in zijn selectie opneemt, is niets mis. Maar waar zijn de vrouwen en dichters met een migratieachtergrond?
Tante Sidonia als taalactivist, en ‘Treurend ouderpaar’ als symbool voor het leed van de Eerste Wereldoorlog: historicus Lotte Jensen is aangenaam verrast door de manier waarop de Canon van Vlaanderen het verleden concreet maakt.
Hoe divers is het Nederlandse literatuuronderwijs?
De Canon van Vlaanderen is een feit. Dit zijn de zestig vensters met gebeurtenissen, evoluties en personen die volgens de expertencommissie een referentiekader vormen van de Vlaamse cultuur en geschiedenis. Mét duiding via recente en tijdlo...
In de kunstcanon van CODART, het internationale netwerk van curatoren, vind je van Vermeer niet ‘Meisje met de parel‘ terug, maar zijn ‘Zicht op Delft’.
Los van argumenten voor of tegen een Vlaamse canon pleit hoofdredacteur Hendrik Tratsaert voor inhoudelijke accuratesse in de weergave en verspreiding ervan.
Na jaren van felle polemiek verraste de presentatie van de Canon van Vlaanderen nog het meest door de gemoedelijke sfeer.
Een richtsnoer met culturele ankerpunten of een hyperindividuele verzameling van miniaturen, impressies of ervaringen: kunsthistoricus Gerdien Verschoor hecht aan het gevoel dat zulke lijsten opwekken. Heel even is de wereld in tien punten ...
Hoe breng je geschiedenis naar het grote publiek? Die vraag stond centraal in een gespreksavond van deBuren over ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ en de Nederlandse pendant, en de canon. ‘Je moet triggeren en begeesteren.’
Het concept ‘canon’, in oorsprong een lijst met belangrijke teksten, laat zich moeilijk rijmen met de geschiedschrijving, schrijft de Nederlandse literair-historicus René van Stipriaan.
Er gaapt een gat van bijna twee eeuwen in de literaire canon van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren: niet één titel die tussen 1658 en 1838 uitkwam, haalde de lijst.
Cultuurhistorica Lotte Jensen was een van de 1,8 miljoen Nederlanders die keek naar ‘Het verhaal van Vlaanderen’. Ze zag duidelijke inhoudelijke en andere verschillen met de Nederlandse pendant.
Een groep taal- en literatuurorganisaties heeft een online enquête gelanceerd en wil van jou weten: welke titels moeten op de lijst? Invullen kan nog tot 19 juni.
Nederland en Vlaanderen hebben hun geschiedenis onlangs herschreven in nieuwe boeken. Beide werken plaatsen de lokale geschiedenis in een internationale context.
Nu Vlaanderen zijn canon heeft, vergelijkt historicus Rolf Falter die met de Nederlandse versie. Beide canons leveren vooral losse verhalen op die de geschiedenis nog te veel bekijken vanuit de huidige staatkundige verbanden.
Nederland heeft zijn Canon herijkt. Bedoeling was meer vrouwen en diversiteit op te nemen, minder Holland en meer regio, en meer spreiding in de tijd.
Van Hermans en Mulisch zijn andere boeken toegevoegd, Kloos en Minne zijn uit de lijst verdwenen.