Politieke benoemingen in België en Vlaanderen

In deze bijdrage geeft de auteur eerst een definitie van het begrip politieke benoeming, en hij noemt meteen de twee bezwaren die ertegen ingebracht kunnen worden. Hij bespreekt het fenomeen in het licht van de Belgische en Vlaamse politieke cultuur en toont aan hoe het weliswaar een veralgemeend verschijnsel is, maar hoe het ook onderhevig is aan democratische controle en verandering - waardoor de scherpste kantjes er vanaf gehaald zijn. Dit staaft hij met twee voorbeelden, en hij schrijft de positieve evolutie grotendeels toe aan de Commissie Mangeleer. Die zorgde enerzijds wel voor een veralgemening van het fenomeen, maar zorgt anderzijds voor de toepassing van de elementaire fatsoennormen. Niettemin bestaan er nog steeds uitwassen en zijwegen om de reglementering te omzeilen. Daarom gaat de auteur in de slotparagrafen na of er alternatieven bestaan en welke die zijn.