Alphons Freymuth, de Nieuwe Figuratie en daarna

Het werk van Alphons Freymuth laat zelden een kijker onbewogen, maar de reacties lopen sterk uiteen: men voelt zich ofwel overtuigd, ofwel afgestoten door de visuele dramatiek waarvan de toonzetting alle goede sier van het beschaafde artistieke verkeer in de garderobe achterliet. Het vroege werk (tot ca. 1980) kenmerkt zich door de complexiteit van de stilistische vorm en de betrekkelijke alledaagsheid van de taferelen. Het valt te situeren in de Nieuwe Figuratie, waarbinnen Freymuth functioneert als de expressionist. In het latere werk, vanaf 1982, vervagen de vormcontrasten en keren ze in een andere gedaante en techniek terug: hij verkent de kunst van de derde dimensie. Dit nieuwe werk staat in de traditie van het surrealisme in de versie van Ernst, Miró en Masson.