In deze reeks vind je al onze stukken over de (post)koloniale verhoudingen tussen Indonesië en Nederland.
Birneys had hoge verwachtingen over dit onderzoek naar de Indonesische Onafhankelijkheidsstrijd (1945-1949). Maakt David Van Reybrouck die waar?
Studie van de (post)koloniale literatuur helpt je om het Nederlandse koloniale verleden van meerdere, soms ongemakkelijke kanten beschouwen.
Laat Bossenbroek zowel de Indonesische als de Nederlandse kant aan bod komen?
Vrijwel alles wat Kuitert in haar indrukwekkende studie vertelt, is in Nederland volslagen onbekend.
Wie was mijn moeder? Die vraag probeert Jan Brokken te beantwoorden aan de hand van de brieven die zij vanuit Nederlands-Indië aan haar zus schreef.
Dis een roman over een getraumatiseerde vader, Arend, die tijdens de oorlog in Indonesië tientallen mensen heeft vermoord en voor wie de oorlog gewoon doorging in het gezin dat hij in Nederland stichtte.
Nederland heeft zijn taal niet opgelegd in de koloniën, waardoor taalnationalisme er geen rol speelde. Daarom verengelst Indonesië zo snel.
Wat wisten de Nederlanders van wat er echt gebeurde in de koloniën? En wat weten ze nu? Een schets van de veranderende kijk op de koloniale tijd aan de hand van vier monumenten.
In Indra, een wajangleven geeft Lizzy van Leeuwen de kameleontische performer Indra Kamadjojo de plaats die hij verdient in de theaterdansgeschiedenis.
Welke rol spelen de Indische Letteren, in de ruimste zin van het woord, anno nu, een mensenleven na het einde van het koloniale tijdperk, in een Nederland dat bijna onherkenbaar is veranderd? Sinds de Max Havelaar behoren de Indische Letteren tot het beste wat Nederland op literair gebied te bieden heeft, en dat is niet veranderd. Nog altijd spelen ze koloniale mythen en werkelijkheden kritisch tegen elkaar uit, en vinden ze woorden voor pijnlijke, halfvergeten zaken.
Net als in De tolk van Java (2016) beschrijft Birney weer een open wonde van de Nederlandse maatschappij en doet hij op diverse niveaus verslag van een crisis.
“Ben ik schuldig aan het kolonialisme van mijn voorvaderen?”, vraagt de Vlaamse schrijver David Van Reybrouck zich af in zijn brief in de reeks Beste Multatuli,.... “Ik probeer het krampachtig; het lukt me niet.”
Judith van der Wel trok naar Indonesië om de sporen van haar voorouders te zoeken. “Tijdens mijn reis zal ik een ambivalent gevoel bij de Nederlandse erfenis in Indonesië blijven houden.”
Was hij wel zo’n antikoloniale rebel? En hoe zat het met zijn voorkeur voor jonge meisjes?
Recensie van: JUR VAN GOOR, Jan Pieterszoon Coen [1587-1629]. Koopman- koning in Azië, Boom, Amsterdam, 2015, 575 p.
Bespreking van de Verzamelde gedichten van Han Resink, de laatste dichter in Indonesië die zijn poëzie in het Nederlands schreef. G.J. Resink, \Perifeer en efemeer\" (Querido, Amsterdam, 2001, 240 p.)"
Wat is, vijftig jaar na zijn onafhankelijkheid, de maatschappelijke betekenis van Indonesië voor Nederland? De auteur komt tot de conclusie dat door de noodzaak van een voortdurende mentale dekolonisatie Indonesië ook vandaag voor Nederland een maatschappelijke betekenis blijft behouden.
Over de bemiddelingsrol van het Nederlands bij de studie van geschiedenis, recht, filosofie, christelijke godsdienst; over het Erasmushuis.
