Zoekresultaten voor “joost de vries”

Recensie van: Joost de Vries, De republiek, Prometheus, Amsterdam, 2013, 264 p.

De Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.

Recensie van: JOOST DE VRIES, Clausewitz, Prometheus, Amsterdam, 2010, 232 p.

Recensie van: Joost de Vries, Oude meesters, Prometheus, Amsterdam, 2017, 302 p.

Bijna tegelijkertijd zijn twee boeken verschenen die ons een tegengesteld levensideaal voorspiegelen, Echte pretentie van Joost de Vries en Discretie van Peter Venmans. Wat is het nu: moeten we discreet of juist pretentieus door het leven g...

Recensie van: WILLEM JAN OTTEN, Droomportaal. Verhalende essays, Van Oorschot, Amsterdam, 2014, 228 p. JOOST DE VRIES, Vechtmemoires, Prometheus, Amsterdam, 2014, 245 p.

Bedwelmende concerten die in een ademtocht uitverkopen en een visueel concept dat door een wereldwijd netwerk van fans wordt uitgedragen: Amenra speelt het klaar op eigen kracht.

Muidhond, de verfilming van Inge Schilperoords debuutroman, is verkozen tot beste film op het internationaal filmfestival van Gangneung in Zuid-Korea

We zijn steeds persoonlijker gaan schrijven. Het klassieke essay sterft uit.

Recensie van: ARIE STORM, Maans stilte, Prometheus, Amsterdam, 2015, 160 p; Luisteren hoe huizen ademen, 2013, 159 p.

Door de jaren heen heeft Grunberg de adjectieven van zijn schrijverschap voornamelijk afgeschud: hij is geen cynische of nihilistische schrijver meer, daarvoor zijn er te veel kinderen zijn werk binnengekropen, te veel momenten van oprech...

Spinoza als verlichter en vrijheidsdenker? Tegen die eenzijdige beeldvorming biedt filosoof Herman De Dijn weerwerk.

Aafke Romeijn neemt ons in haar debuutroman mee naar Nederland anno 2020, waar ‘kleurloosheid’ zorgt voor verhitte, polariserende debatten en acties.

Ontdek de Nederlandstalige pandemiefictie aan de hand van deze staaltjes.

In virale tijden (her)ontdekken we massaal pandemiefictie. Ook schrijvers wagen zich er steeds meer aan. ‘Binnen een jaar spreken we wellicht van de coronaroman.’

Boeken genoeg over vrouwen in de literatuur. Maar hoe zit het met de man in de literaire canon? In Jongens waren we passeert een stoet weinig verheffende manbeelden.

Met dit keer onder meer: coronaboeken, uitstel voor literaire topprijzen, gelegenheidsuitgaven voor 80-jarigen Jeroen Brouwers en Jan Cremer, ‘doordrammende kunstenaars’ én omgeschakelde boekhandels.

Polemist, provocateur en querulant: A.H.J. Dautzenberg is het allemaal. Met sardonisch genoegen zet deze veelschrijver de lezer voortdurend op het verkeerde been.

Van Max Havelaar tot Charlotte Van den Broeck: onze vijf beste artikelen over literatuur van 2020.

Hoe kan ‘een egocentrische driftkikker en prikkelbare man’ zulke invoelende kindergedichten schrijven?

In de laatste editie van dit onzalige jaar: het onverwachte vertrek van Luc Coorevits bij Behoud de Begeerte, de dood van Martin Ros en Koenraad Goudeseune, verschuivingen in uitgeversland en prijzennieuws, natuurlijk.

De verwikkelingen in Spits tweede roman zijn tragisch, maar omdat alles zo breed wordt uitgemeten, verdwijnt de subtiliteit.

Marja Vuijsje toetst de feministische literatuur van de jaren 1970 op haar houdbaarheid, en Marja Pruis gaat op zoek naar de relevante stemmen in het feministische debat van vandaag.

Tijdens de eerste weken van de coronalockdown schreven 24 Vlaamse auteurs elkaar brieven. Dit is de correspondentie tussen Joke Van Caesbroeck en Christophe Vekeman.