Zoekresultaten voor “heleen debruyne”

Heleen Debruyne haalt vrouwelijke schilders uit de vergetelheid. Vandaag: Rachel Ruysch.

Heleen Debruyne haalt vrouwelijke schilders uit de vergetelheid. Deel vier: Michaelina Wautier.

Heleen Debruyne haalt vrouwelijke schilders uit de vergetelheid. Deel twee: Clara Peeters

Alsof ze nog nooit van dekolonisatie of feminisme had gehoord, zo herlas Heleen Debruyne Black Venus van Jef Geeraerts. Stelt het boek literair nog iets voor?

Heleen Debruyne haalt een week lang vrouwelijke schilders uit de vergetelheid. Deel één: Catharina van Hemessen.

Heleen Debruyne haalt vrouwelijke schilders uit de vergetelheid. Deel drie: Judith Leyster. ‘Pas in de late twintigste eeuw gingen kenners haar zien voor wat ze was: een grote kunstenaar.’

Boeken genoeg over vrouwen in de literatuur. Maar hoe zit het met de man in de literaire canon? In Jongens waren we passeert een stoet weinig verheffende manbeelden.

Vaak zijn vrouwen beschreven als vlees dat in bedwang moest worden gehouden, zo blijkt uit Mineke Schippers boek Heuvels van het paradijs.

Deze roman is het tweede deel in een trilogie over wat mannelijkheid vandaag betekent. Actuele thematiek, maar levert het ook goede literatuur op?

Marja Vuijsje toetst de feministische literatuur van de jaren 1970 op haar houdbaarheid, en Marja Pruis gaat op zoek naar de relevante stemmen in het feministische debat van vandaag.

Vrouwelijke kunstenaars zijn lang overschaduwd door hun mannelijke collega’s, uitgesloten van opleidingen en de kunstwereld, zodat veel van hun namen niet in de geschiedenisboeken staan. Heleen Debruyne haalt vijf vrouwelijke schilders uit ...

Recensie van: MARJA PRUIS, Zachte riten, Prometheus, Amsterdam, 2016, 260 p.

Recensie van: JAN POSTMA, Vroege werken, Das Mag, Amsterdam, 2017, 220 p.

Van Diamanda La Berge Dramm tot Jan van Eyck: onze vijf beste verhalen over kunst van dit jaar.

Hans Vandevoorde las Gangreen I – Black Venus en vindt dat het in de canon van de Nederlandse literatuur thuishoort, net zoals Jean Genet in de Franse of Curzio Malaparte in de Italiaanse canon op hun plaats zijn.