Zoekresultaten voor “dirk leyman”

‘De papieren man’ brengt regelmatig literaire berichtgeving uit Vlaanderen en Nederland.

‘De papieren man’ is een voortzetting van de befaamde boekennieuwswebsite (2006-2011) onder de vorm van een nieuwe, opgefriste rubriek op de lage landen.

Met dit keer onder meer: coronaboeken, uitstel voor literaire topprijzen, gelegenheidsuitgaven voor 80-jarigen Jeroen Brouwers en Jan Cremer, ‘doordrammende kunstenaars’ én omgeschakelde boekhandels.

Literaire berichtgeving uit Vlaanderen en Nederland. Met onder meer 75 jaar De Bezige Bij, prijzen voor Maxim Februari en warme aanbevelingen voor een nog beter leven.

Wel en niet uitgereikte prijzen, nominaties stads- en vaderlandse dichters, beweging in de tijdschriftenwereld. Plus nieuwe boeken van Brouwers, Heijne en… Brusselmans. ‘De papieren man’ vat het literaire nieuws samen.

Met dit keer onder meer: internationale belangstelling voor Marieke Lucas Rijneveld, twéé biografieën van Jules Deelder en een onvermijdelijke bijrol voor corona.

Brouwers laat de taal ruisen en bruisen, tintelen en wentelen.

Bespreking van de dertigjarige carrière van ontwerper Gert Dooreman.

De Vlaamse schrijver Stefan Brijs gooide in 2005 hoge ogen met zijn roman De engelenmaker. Hij kreeg er de vijfjaarlijkse Prozaprijs voor van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, en het boek werd voor allerlei ande...

Zijn de Nederlandstalige romanschrijvers niet geïnteresseerd in het klimaat?

De Lage Landen herbergen verschillende “schrijversresidenties”, huizen waar buitenlandse auteurs een tijdlang kunnen verblijven om er te werken en kennis te maken met de Lage Landen. Dirk Leyman stelt ze in deze bijdrage voor.

In 2008 viert het AMVC-Letterenhuis in Antwerpen zijn 75ste verjaardag. In deze bijdrage belicht Dirk Leyman kort de geschiedenis van deze levendige instelling. Hij heeft ook bijzondere aandacht voor de activiteiten die speciaal ter gelegen...

Het is geen naam die op ieders lippen ligt bestorven. Toch krijgt de Belgische fotograaf Gilbert Fastenaekens (1955, Sint-Pieters Leeuw) langzaam maar zeker een flinke renommee in binnen- en buitenland. Met een haast chirurgische precisie...

Lange tijd werd de Vlaamse auteurs verweten dat ze zich te veel opsloten in hun schrijfcocon en dat ze te weinig maatschappelijk engagement toonden. Sinds enige tijd is er een kentering merkbaar, zegt Leyman. Auteurs als Tom Lanoye, Kristie...

Recensie van: Otto de Kat, Bericht uit Berlijn, Van Oorschot. Amsterdam, 2012, 205 p.; Otto de Kat, Julia, Van Oorschot. Amsterdam, 2008, 180 p.; Otto de Kat, De inscheper, Van Oorschot. Amsterdam, 2004, 160 p.; Otto de Kat, Man in de ver...

De Belgische fotograaf Harry Gruyaert (°1941, Antwerpen) mag dan al zevenentwintig jaar lang lid zijn van het prestigieuze foto-agentschap Magnum, toch hebben zijn beelden zich nog amper in ons collectieve geheugen genesteld. Zo gaat dat ...

Het scheelde geen haar of de Belgische persfotografe Germaine Van Parys (1893-1983) was voorgoed in de plooien van de geschiedenis geraakt. Toch mag ze samen met Julia Pirotte, Emmy Andriesse en Eva Besnyö tot de pioniersvrouwen van de fo...

Recensie van: STEPHAN VANFLETEREN, Charleroi. Il est clair que le gris est noir, Hannibal, Ieper, 2015, 256 p.

Recensie van: PIET J. BUIJNSTERS, Geschiedenis van antiquariaat en bibliofilie in België (1830-2012), Vantilt, Nijmegen, 2013, 445 p.

Knutselen met gebouwen. Tot er een nieuwe architecturale werkelijkheid ontstaat. Filip Dujardin verkent in zijn foto’s de schemerzone tussen realiteit en fictie. Met vaak licht komische gevolgen. Waar zouden ze zich toch bevinden, de me...

Recensie van: PETER TERRIN, Monte Carlo, De Bezige Bij, Amsterdam, 2014, 174 p.

In korte tijd uitgroeien tot een boegbeeld van de Belgische documentaire fotografie, op je dertigste kind aan huis zijn bij diverse grote Nederlandse dagbladen en magazines en daarnaast nog de tijd vinden voor grootscheepse en arbeidsinte...

Recensie van: EVA ROVERS, Boud. Het verzamelde leven van Boudewijn Büch, uitgeverij Prometheus, 575 p.

Het is moeilijk om geen zwak te koesteren voor de Privé-Domeinreeks. Het romige papier, de welgekozen covers, de herkenbare Bembo-letter én uiteraard de plejade aan egodocumenten en herinneringen uit de complete wereldliteratuur: geen won...

Recensie van: PAUL BAETEN GRONDA, Wanderland, Hollands Diep, Amsterdam, 222 p.