Zoekresultaten voor “"koen peeters"”

In november 2019 is het zeventig jaar geleden dat Ensor stierf. Koen Peeters brengt een ode aan de ‘realist, plein-airist, schilder van het licht en de maskers’.

Collega-schrijver Koen Peeters zwaait Walter van den Broeck (1941-2024) uit. ‘Altijd schreef hij geëngageerd, zo exact en zo beeldend mogelijk, en tegelijk slaagt hij erin de lezer te vermaken.’

‘Georges’ omvat een typisch Koen Peeters-universum van zielsverwantschap en verbanden, en een essay over de tijd.

Juist door niets te benoemen, maar er tastend en vragend omheen te cirkelen, weet Koen Peeters in deze roman iets te zeggen over grote thema’s als vriendschap, de dood en de zin van het bestaan.

Peeters’ zelfonderzoek krijgt extra diepgang door het contrast tussen Oostende en Brussel.

Recensie van: KOEN PEETERS, Duizend heuvels, De Bezige Bij Antwerpen, 2012, 295 p.

In zijn roman De mensengenezer schetst Koen Peeters een onvergetelijk portret van antropoloog René (Renaat) Devisch (1944-2020).

Voorstelling van het werk van Koen Peeters. Hij laat zijn hoofdpersonages over alles hun zegje doen en hanteert daarvoor een deftige ouderwetse toon, die vol ironie zit. Hij creëert een speels contrast tussen de wat oubollige verwoording en...

Overzicht van het oeuvre van deze Vlaamse schrijver. Blijken zijn eerste boeken ondanks alle brille aanvankelijk nog wat bloedeloos, gaandeweg worden zijn protagonisten steeds meer waarachtige personages in plaats van pionnen in een literai...

Prozatekst van Koen Peeters over een verblijf in Boedapest, Hongarije en in Bratislava, Slowakije.

Spullen in een museum spreken met elkaar, schreef de Turkse Nobelprijswinnaar Literatuur Orhan Pamuk. Collega-schrijver Koen Peeters mocht Pamuk ooit begeleiden tijdens een bezoek aan het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Peeters keek...

Recensie van: Koen Peeters, Mijnheer sjamaan, Meulenhoff, Amsterdam, 2004, 220 p.

Bespreking van de roman \Acacialaan\" (Meulenhoff, Amsterdam, 2001, 176 p.) van Koen Peeters."

De radicaal onverzettelijke Eysselinck krijgt de plaats die hij verdient in de cultuurgeschiedenis van de Lage Landen.

Ensor klampte zich als een oester vast aan Oostende. Een terugblik op de band tussen stad en schilder, vijfenzeventig jaar na het overlijden van de schelpenbaron.

Recensie van: Koen Peeters, Pascal Verbeken, Peter Holvoet-Hanssen, Koen Broucke, Miavoye. Op bedevaart naar Paul van Ostaijen, De Bezige Bij Antwerpen, 2014, 194 p.

Bespreking van de tweede roman van Koen Peeters, waarin een aantal banale figuren een banaal leven leiden en pogingen doen om een identiteit bij elkaar te sprokkelen. Helaas is het geen doorbloede zoektocht geworden van een auteur naar een ...

Het Ensorjaar wordt gevierd met talloze exposities en publicaties. Enkele blikvangers.

Bloemlezing door Jozef Deleu. Deze aflevering bevat gedichten van acht debutanten: Anne Büdgen, Hélène Gelèns, Lucas Hirsch, Els Moors, Koen Peeters, Ester Naomi Perquin, Alex van Warmerdam en Bernard Wesseling.

Schilder en historicus Koen Broucke wandelt door de beeldende kunsten van de Lage Landen en stelt vast: gold het landschap tot voor kort als verdacht, dan is het nu weer overal aanwezig.

James Ensor was niet alleen de gekke, boze, solitaire schilder van maskers. Hij was ook een authentieke rebel die zijn stem als mens en kunstenaar een leven lang gebruikte om waarden te verdedigen die nog altijd geldig zijn.

Vanhauwaert laat de taal stuiteren tot er iets levensechts ontstaat waarin realiteit en fantasie elkaar vinden.

Lezers grijpen steeds vaker naar ‘megaromans’. In het tweedelige, 800 pagina’s tellende ‘Door het oog van de cycloon’ van J.Z. Herrenberg vinden ze taalvuurwerk op elke bladzijde.

De provocerende Arnon Grunberg van de beginjaren maakt plaats voor een schrijver die literatuur nodig heeft om de waarheid op het spoor te komen.

De opzet van Anne Eekhouts vierde roman is goed: Mary Wollstonecraft Shelley, auteur van Frankenstein, uit de schaduw van haar roemruchte context schrijven.