HOOG SPEL. De foto’s van Erwin Olaf

Het is alsof Erwin Olaf de Styx bevaart en in het voorbijgaan wat van de zilveren duisternis uit de onderwereld wegkaapt. Hij dompelt de panorama’s van het leven graag in funeraire kleuren. Hij heeft vaker een reeks gebaseerd op de complexe symfonieën van zwarten en grijzen. Maar zelden ontlokte hij zoveel kleurloze nuances aan het fotografische proces als in zijn recente reeks Berlin (2013). De dertien foto’s van deze in Berlijn gesitueerde serie zijn alle van een onverholen melancholie en ook als het kleurenfoto’s betreft onderhevig aan een ingetogen palet. We zijn maar een deur verwijderd van onttakeling en dood. Nu is Erwin Olaf altijd iemand geweest van uitersten, iemand die buitensporige schoonheid en intense belevenissen ensceneert, meestal op basis van intimiteit. Ditmaal is hij voor een aantal foto’s verder dan ooit doorgedrongen in de onpeilbare retoriek van het zwart. Het cahier Berlin spreekt in dit opzicht boekdelen.