Een mens in de geopolitieke machine. De postkoloniale toneeltrilogie van David Van Reybrouck

Wat maakt de match tussen auteur David Van Reybrouck en het theater zo succesvol? Eind 2016 ging bij de KVS in Brussel Para in première, negen jaar na het nog steeds internationaal toerende Missie (2007) met een excellerende Bruno Vanden Broecke in de hoofdrol, en twaalf jaar na het bejubelde Die Siel van die Mier (2004), waarin Josse De Pauw schittert. Natuurlijk is het onderwerp van deze postkoloniale trilogie – drie monologen over de omgang van “oude, blanke mannen” met het Belgische koloniale verleden – op zich al stof tot drama. De schuldbeladen wetenschapper, de worstelende missionaris en de verbitterde paracommando schetsen ieder voor zich een uitstekend gedocumenteerd tijdsbeeld van de spanning die hun aanwezigheid in Afrika oproept – Van Reybrouck is naast schrijver en cultuurhistoricus natuurlijk ook journalist. Toch leiden gedetailleerde research en een scherpe situering van de politieke context niet vanzelf tot een beklijvende toneeltekst. Waar journalistiek het moet hebben van feitelijke helderheid, zijn de kunsten gediend met onhelderheid, met de leugen, met de schemerzone tussen waarheid en fictie. En dat is precies waar toneelauteur Van Reybrouck zijn personages heen voert.