Toon Tellegen Tachtig

Tess Steijvers (Tilburg, 1990) bewerkte ‘Een meisje’ van Toon Tellegen uit de bundel Kruis en munt (Querido, 2000).

De combinatie van speelsheid en inventiviteit gecombineerd met ernstig gepeins is een constante in het oeuvre van Tellegen.

Recensie van Stof dat als een meisje (2009)

Essay naar aanleiding van de bloemlezing ‘Gedichten 1977-1999‘. ‘Misschien laten zijn gedichten ons wel zien dat wij ook eigenlijk geen idee hebben van waar we het over hebben als we zeggen dat we weten wat liefde is.‘

Recensie van deze bundel uit 1997. Wat de lectuur van Tellegen tot een heilzame verademing maakt, is het feit dat de dichter niet op zijn intimistische en suggestief-beschrijvende deurmatje blijft trappelen.

Recensie van de dichtbundel ‘Tijger onder de slakken’ en Tellegens prozadebuut ‘Twee oude vrouwtjes’. In wat aandoet als heel gewoon, blijkt een mengsel te huizen van onverklaarbare gruwelijkheid en hilariteit.

Recensie van Tellegens derde dichtbundel, Ik en ik (1986): een even epische als lyrische als dramatische tekst, vol van door ironie en vorm bedwongen drama, zorgvuldig gestructureerd, in schijnbaar eenvoudig rijmloos Nederlands, dat poëtisch is door een subtiel spel met klank, ritme en betekenis.

Bespreking van het poëtisch oeuvre van Toon Tellegen, vanaf zijn debuut in 1980 tot en met zijn zesde bundel uit 1989.