www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
In dit dossier brengen we al onze stukken over de baanbrekende Vlaamse filmregisseur samen.
Het verhaal van Robbe De Hert getuigt van doorzettingsvermogen en hardnekkige koppigheid. Achter zijn fenomenale filmproductie schuilt een ware lijdensweg.
Dit is de verfilming van de belevenissen van de jonge Gentse verzetsman Gaston Vandermeerssche, die na Wereldoorlog II naar de Verenigde Staten uitweek en wiens oorlogsverhaal pas in 1988 gepubliceerd werd.
'Trouble in Paradise' is de tweede film van cineast Robbe de Hert die in 1989 in roulatie kwam - een unicum in de Vlaamse filmgeschiedenis - en het is een prent waarin politiek engagement aan entertainment wordt gekoppeld.
Robbe De Hert, Blueberry Hill; Marc Didden, Sailors Don't Cry; Roland Verhavert, Boerenpsalm
Remake van deze Vlaamse film naar Ernest Claes door Robbe De Hert.
Dit unieke Vlaamse filmproject werd in 1966 opgericht door Robbe De Hert en zes anderen, en moest het zonder veel steun van de overheid stellen.
Verfilming door Robbe de Hert van Maurice Roelants' Maria Danneels of het leven dat wij droomden, in opdracht van de BRT.
Ralf Boumans, In alle stilte. Robbe de Hert, De bom. Guido Henderickx, Het laatste oordeel en Gejaagd door de Winst. Rob Van Eyck, Mirliton.
De Vlaamse cineast Robbe de Hert bracht met de besproken documentaire een hommage aan de belangrijkste figuur uit het begin van de Belgische cinema.
Het drinkend hert bij zonsondergang bevat niet alleen heel wat Vlaamse filminformatie, het is ook een boeiend en origineel werkje.
De Droomproducenten (1984) van Robbe De Hert bevat een overvloed aan zinvolle ideeën en overwegingen over de relatie film-televisie. Die komen naar voren via een vaak ludieke klank- en beeldmontage
De in 1966 opgerichte Fugitive Cinema heeft in de loop van de voorbije jaren een uitgebreide hoeveelheid filmprijzen in de wacht gesleept. Door het commerciële mislukken van een aantal films ontstonden spanningen in de groep waardoor een aantal leden vertrok. De groep kampt vooral met gebrek aan begrip voor haar filmtalent en voor haar sociaal engagement.
Deze film komt over als een gevoelsgeladen politiek pamflet, waarvan de informatieve waarde betwistbaar is. Toch bewijst deze tweetalige prent dat de Vlaamse film ook andere paden kan betreden dan de traditionele consumptiefilm.
