www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
In 2022 is het vijfentwintig jaar geleden dat Herman de Coninck aan een hartaanval is bezweken in Lissabon. In dit dossier brengen we al onze stukken samen van en over deze dichter en essayist.
De auteur wil het hebben over wat er Vlaams is aan de Vlaamse poëzie, en wat er Hollands is aan de Nederlandse kritiek erop. Hij vertrekt vanuit een vergelijking van de poëziebloemlezingen van Jozef Deleu en Gerrit Komrij.
De auteur onderscheidt drie soorten slechte poëzie: de braakpoezie, de (bij voorkeur ongelukkige) liefdespoëzie, en de kosmische poëzie, die door te veel te willen zeggen niets meer zegt.
Herman de Coninck beschrijft de ontwikkeling van zijn eigen nieuw-realistische poëzie via averechtse invloeden van Rilke, Lodeizen en de experimentelen maar ook via een minder radicaal, minder emotieloos realisme dan dat van de Nederlandse neo-realisten.
De dichter die Herman de Coninck is, wil het als auteur van deze bijdrage hebben over poëzie en inhoud en diepte.
Recensie van: Thomas Eyskens, Toen met een lijst van nu errond. Herman de Coninck. Biografie, De Arbeiderspers, Amsterdam, 2017, 587 p.
Naar aanleiding van de publicatie van de verzamelde gedichten van Herman de Coninck gaat Ed Leeflang na wat de belangrijkste kenmerken zijn van dit oeuvre.
Chronologisch overzicht van het poëtisch werk van de Vlaamse dichter Herman de Coninck. De poëzie schommelt altijd heen en weer tussen herkenning en vervreemding, bevestiging en verrassing. Met bloemlezing.
Recensie van De lenige liefde, de debuutbundel van Herman de Coninck.
Volgens Bernard Dewulf gaat Herman de Coninck, notoir belijder van de kleinspraak, de grote woorden helemaal niet uit de weg.
Deze gebundelde columns uit De Morgen geven "een goed beeld van de gedachtewereld van een dichterlijk, creatief en kritisch, ietwat tobberig, maar vooral verwonderd individu in het begin van de jaren negentig".
Onder deze titel bracht De Coninck een aantal beschouwingen over poëzie bijeen die vroeger al in andere publicaties verschenen. Herman de Coninck, Intimiteit onder de melkweg. Over poëzie, De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 1994, 223 p.
Deze vijfde essaybundel van Herman de Coninck is (opnieuw) een pleidooi voor 'zoveel mogelijk soorten poëzie tegelijk'.
Herman de Coninck, Met een klank van hobo, Orion, Brugge / Van Oorschot, Amsterdam, 1980.
Herman de Coninck, Over Marieke van de bakker, H, Antwerpen, 1987. Kees Fens, Een gedicht verveelt zich niet. Over poëzie, Querido, Amsterdam, 1987.
De Coninck is een dichter die met zijn menselijke en poëtische kwetsbaarheid wenst te leven.
Recensie van: Rutger Kopland, 'Een lege plek om te blijven' en Herman de Coninck, 'Zolang er sneeuw ligt'.
Portret van Herman de Coninck na zijn onverwachte overlijden in 1997.
De bundel 'De hectaren van het geheugen' bevat "vele lessen over de wijze waarop existentieel verlies kan worden omgezet in poëtische winst".
