Ereprijs voor Astrid Roemer

Roemer heeft het in dit interview over haar teksten, haar taal en haar thuisland. Dit gesprek vond plaats voor ze haar controversiële uitspraken deed.

Roemer is de eerste Surinaamse auteur die bekroond wordt met de grootste Nederlandstalige literatuurprijs.

Astrid Roemer levert met dit boek een belangrijke bijdrage aan de postkoloniale Nederlandstalige literatuur.

Recensie van:

Astrid H. Roemer, Gewaagd leven, De Arbeiderspers, Amsterdam, 1996, 239 p;

Astrid Roemer, Maar ik blijf (Nergens ergens, Over de gekte van een vrouw en Een naam voor de liefde), Bert Bakker, Ooievaar Pocket, Amsterdam, 1996, 763 p.

Het oeuvre van Astrid Roemer is rijk geschakeerd: poëzie, toneelwerk, essays over de Surinaamse literatuur en proza. In dit artikel heeft de auteur het uitsluitend over het proza, waarin zich een evolutie aftekent van het sociaal-realistische Surinaamse verhaal, over de sociaal bewogen migrantenroman naar de meer intellectueel ingestelde en feministische benadering. Dat is zeer duidelijk in haar laatste grote roman, Levenslang gedicht, waarvan de thematiek hier wordt besproken. Hoewel Astrid Roemer ongetwijfeld thuishoort in de Surinaamse schrijftraditie, maakt haar ontwikkeling duidelijk dat twee soorten Surinaamse literatuur zijn ontstaan: een in Suriname die gericht is op het eigen land en een als minderhedenliteratuur met een eigen thematiek in Nederland.

Naar aanleiding van de voltooiing van haar romantrilogie, bespreekt Den Boef het werk van Roemer. Deze Surinaamse auteur beschrijft een caleidoscoop van gevoelens, dromen en symbolen, van fantasieën en herinneringen. Haar werk kan dan ook vergeleken worden met dat van auteurs als S. Rushdie.