“Zoals het zich voordoet in je droom”. De actualiteit in het Nederlandse theater

De mondiale bankencrisis, de falende Europese ambities, de ecologische neergang van onze planeet: wat vinden we ervan terug in het Nederlandse theater van de beginjaren van deze eeuw? In hoeverre zijn theatermakers zich bewust van misschien wel het meest uitzonderlijke kenmerk van theater, namelijk dat het een actuele kunstvorm is? En leidt een dergelijk bewustzijn vervolgens als vanzelf tot het maken van opiniërend of zelfs activerend theater? Of is het inmiddels gemeengoed dat kunst in het algemeen - en theater in het bijzonder - op zichzelf moet staan en niet als vehikel dient te fungeren voor iets anders?