NLVreemd, dat Vlaamse gebruik van het woord ‘vreemd’
Noem me een buitenlander, een vreemdeling, maar ik vind het vreemd hoe media en overheid in Vlaanderen ‘vreemd’ gebruiken, dat woord met de connotatie raar, afwijkend, ongewoon.
Een aanzienlijk deel van de Belgen vindt dat er “te veel mensen van vreemde origine in België” wonen, las ik onlangs in een opiniebijdrage
van schrijver Tom Naegels. Hij reageerde op de uitkomst van een onderzoek dat uitwees dat het leeuwendeel van de Belgen aan twee kanten van de taalgrens en aan beide zijden van het politieke spectrum vindt dat mensen van “vreemde origine” zich moeten aanpassen aan de “Europese cultuur”.
Laat die Belgen zelf maar eens integreren in die Europese cultuur
Wantrouwen jegens nieuwkomers, mensen van “vreemde origine” is onvermijdelijk, luidde de stelling in het stuk van Naegels, we moeten ermee leren leven. Mij lijkt wantrouwen iets wat je niet moet voeden maar juist moet bestrijden. Om te beginnen door mensen die van elders komen niet in de categorie “vreemd” in te delen.
Dikke kans trouwens dat ook ik “ja” had geantwoord op de vraag of nieuwkomers zich moeten aanpassen aan de Europese cultuur. Maar mijn eerste gedachte: laat die Belgen zelf maar eens integreren in die Europese cultuur. Laat ze handelen naar het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, transitmigranten niet langer als vee opjagen, maar bed, bad en brood aanbieden en gedetineerden niet in onmenselijke omstandigheden vastzetten, zodat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens België niet opnieuw op de vingers hoeft te tikken.
Van waar is dat?
Laat ze erkennen dat alle mensen vrij en gelijk in waardigheid en rechten worden geboren. Laat de man die naast me zit in het hippodroom van Oostende niet naar mijn dochter uit Rwanda en pleegzoon uit Angola wijzen en de vraag stellen “van waar is dat?” alsof ze dingen zijn.
Voor mij blijkt integreren al niet eenvoudig. Hoe hondsmoeilijk is het dan niet voor wie geen wit vel heeft?
Laat de overheid eindelijk eens de grootste bron van gebrekkige integratie aanpakken: het Belgische onderwijs dat er zo slecht in slaagt de kloof tussen nieuwkomers en autochtonen te dichten. Laat de Belgische politici het talent voor het sluiten van compromissen waarvoor ze zichzelf zo vaak op de borst kloppen en dat ze naar eigen inzicht tot de beste aller Europeanen maakt maar eens in de praktijk brengen.
Maar ja, ik ben dan ook maar een “vreemdeling”. Toen ik ruim drie jaar geleden in Vlaanderen kwam wonen, werd mij al meteen duidelijk wat mijn status was. Als houder van de Nederlandse nationaliteit kreeg ik een “vreemdelingenkaart”.
Zelf behoor ik tot de “vreemdelingen” die slechts minimaal verschillen van de “normalen”. Maar ook voor mij blijkt echt integreren in dit land bepaald niet eenvoudig. Hoe hondsmoeilijk moet het dan niet zijn voor mensen die van verder komen en geen wit vel hebben?
Voor Vlamingen blijf ik vanwege mijn tongval de Hollander
Waar Naegels het volle gelijk in heeft: of nieuwkomers “in de dagelijkse omgang als ‘vreemd’ of ‘goed geïntegreerd’ ervaren worden, dat blijft een subjectieve kwestie”.
Ik zag het levenslicht in Oostende en was tot mijn achttiende, toen ik Nederlander werd, houder van een Belgisch paspoort. Nu woon ik sinds enkele jaren weer in mijn land van herkomst. Ik juich als Thomas De Gendt een touretappe wint. De schilders die mijn hart beroeren zijn Léon Spilliaert en Gust De Smet. Lieven Tavernier en Jonas Winterland vind ik grootse kleinkunstenaars.
De belangrijkste schrijvers van de Lage Landen – Louis Paul Boon en Hugo Claus – komen in mijn ogen van Vlaamse bodem. Als galgenmaal wil ik paling in ’t groen. Maar voor Vlamingen ben en blijf ik vanwege mijn tongval de Hollander en als ik een afwijkende mening heb de Hollander met de grote bek.
Dat gedroomde België
Ooit was er een Belgische historicus, Henri Pirenne (1862-1935), die de “Belgische beschaving” typeerde als “internationaal in haar grond”. Haar kracht zou bestaan in het op een kruispunt van Europa laten samensmelten van denkbeelden van allerwegen, in het openstaan voor opvattingen van allerlei aard en het van alle zijden nemen wat goed was.
Laten de Belgen in dat gedroomde België integreren en hun obsessie met afkomst en vrees voor het vreemde afschudden. Om te beginnen door al wie van elders komt niet langer als “vreemd” aan te duiden.
nl
