Vlaanderen en Nederland: de inpassing van allochtone minderheden

De vraag die aan deze bijdrage ten grondslag ligt, is of een goed omlijnd standpunt en een lange-termijnproject reëel mogelijk en wenselijk zijn voor de organisatie van de (permanente) aanwezigheid van etnisch-culturele minderheden in Nederland en Vlaanderen. Impliciet stelt men daarmee de vraag naar een leefbare multi-culturele samenleving, naar een samenleving die ruimte laat voor differentiëring binnen het voorgehouden homogeniserend cultuurideaal. De auteur frist even wat cijfers op, en stelt dan de eerste vraag: zijn er effectief blijvende nieuwe etnisch-culturele minderheden in Vlaanderen en Nederland? Na een positief antwoord wordt de tweede vraag gesteld: hoe zullen de nieuwe verhoudingen tussen de meerderheid en de minderheden eruit zien? Dat leidt tot een schets van het soort van samenleving dat we hieruit mogen verwachten. De principes die het geheel moet leiden zijn: eenheid van rechtssysteem, eenheid van basistaal, eerbied voor de eigenheden van de minderheden, gelijke kansen, en minstens tijdelijk, begeleidende sociale maatregelen.