Tussen feit en fictie. Over de toekomst van onze musea

De auteur vertrekt vanuit een ervaring die hij opdeed in Japan: in het Science Museum is het object zelf nog aanwezig, maar de werking ervan, zijn betekenis, kan alleen nog worden verduidelijkt met een stevige overdosis design. Hij betrekt verder een tweetal kenmerken van het museum in zijn gedachtegang: het sterk normerende karakter dat een museum heeft, en de immaterialisering van onze cultuur. Verder wijst hij op de tendens om museale pretparken met educatieve trekjes op te richten in plaats van de educatieve tak van een museum verder uit te werken. De auteur keert dan terug naar het object zelf en moet dan constateren dat onze cultuur in toenemende mate één groot museum wordt. Het voordeel van deze ontwikkeling is misschien de verrassende anarchie, maar anderzijds is het museum vaak een opslagplaats van ideeën geworden waaruit iedereen zonder consequenties kan putten.