TATTA’S EN MOKRO’S. Straattaal in de Nederlandse literatuur

Tegen het eind van de vorige eeuw is in grotestadswijken met jongeren, vooral jongens, uit diverse culturen een nieuw type taalgebruik ontstaan met een sterke input van niet-westerse talen. Deze dynamische mengtaal met Nederlands als basis werd door taalkundige René Appel “straattaal” gedoopt. Daarmee kunnen de overwegend jonge sprekers solidariteit binnen de peergroup uitdrukken, zich afzetten tegen de gevestigde orde en elkaar verbaal aftroeven, een geliefde praktijk in de Amerikaanse hiphopcultuur waaraan veel jongeren zich spiegelen. Met enige vertraging sijpelt deze straattaal ook door in de literatuur. Hoe manifesteert die zich daarin? Hoe worden de sprekers via hun taalgebruik neergezet? En hoe worden deze boeken ontvangen door de literaire kritiek?

"