NEERLANDS HOOP. De (niet meer zo) jonge honden van de Nederlandse speelfilm

Het perfecte speelfilmdebuut bestaat niet. Daarvoor zijn debuten uitprobeersels, visitekaartjes die een idee geven van de ambities en het kunnen van de makers. Die willen soms te veel ineens, vliegen uit de bocht, maar getuigen idealiter van lef en een eigen stem, een belofte voor de toekomst. Toch kwam er in 2012 een Nederlands speelfilmdebuut uit dat akelig leek op het perfecte debuut: Kauwboy van Boudewijn Koole (°1965) was onderscheidend, relevant en eigenzinnig. Koole maakt deel uit van een legertje niet meer zo jonge Nederlandse debutanten die de afgelopen paar jaar een eerste speelfilm afleverden: veertig- en vijftigplussers die afkomstig zijn uit andere disciplines van de film of uit de beeldende kunsten. Komen aan bod: De wederopstanding van een klootzak van Guido van Driel; Onder ons van Marco van Geffen; Matterhorn van Diederik Ebbinge; 170Hz van Joost van Ginkel; Plan C van Max Porcelijn; Silent ones van Ricky Rijneke; Snackbar van Meral Uslu; Rabat van Jim Taihuttu en Victor Ponten; Die Welt van Alex Pitstra en Thijs Gloger; C’est déjà l’été van Martijn Maria Smits.

"