Het verlangen naar het vooroorlogse Sjanghai. Notities over nostalgie en melancholie
(Kees Fens) Ons Erfdeel - 2006, nr 1, pp. 43-47
Naar aanleiding van de tentoonstelling “Mélancolie”, die in de winter van 2005 liep in het Grand Palais te Parijs, reflecteert Kees Fens over de aard van melancholie en nostalgie. Melancholie noemt hij “een toestand van evenwicht tussen wereld en innerlijk [...]. Ze hebben elkaar in het tekort gevonden”. De nostalgie op haar beurt “verraadt het tekort van het heden”. De grootheid van de nostalgie is de wereld kunnen uitbreiden, je een grotere tijd eigenmaken dan de jaren van je leven. De grootste Nederlandse nostalgicus is misschien wel Rudy Kousbroek, die altijd half in het Sumatra van zijn jeugd leeft. De nostalgie kende haar hoogtepunt in de negentiende eeuw. En vandaag? Deze tijd is nostalgisch in het sentimentele, maar de schaduw die alles zijn werkelijke karakter geeft, ontbreekt. “De nostalgie is ook niet meer wat ze geweest is”, stond in de jaren zeventig op een Engelse muur gekalkt.
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden