kunst
GECONTROLEERDE CHAOS. Glasgewrochten van Bernard Heesen
(Frank van der Ploeg) ONS ERFDEEL – 2016, NR 1, PP. 92–99
Glas kent in Nederland een aantal tradities. Waar de achttiende-eeuwse glasblazers en -graveurs leentjebuur spelen bij Engelse, Duitse en in mindere mate Italiaanse voorgangers en tijdgenoten, maakt in de twintigste eeuw Leerdam school. De bevlogen directeur P.M. Cochius (1873-1938) zoekt als ontwerper voor zijn producten onder anderen de befaamde architect K.P.C. de Bazel (1869-1923) aan, maar hij biedt ook een jonge hond als A.D. Copier (1901-1991) de kans om op te klimmen van “loopjongen” – wat gechargeerd gesteld – tot hoofdontwerper. Copier zal de belangrijkste glasman van Nederland worden. In een dergelijk klimaat gedijen jongere ontwerpers als Willem Heesen (1925-2007). Wanneer hij in 1977 voor zichzelf begint in De Oude Horn (een tot studio verbouwd gemaal in Acquoy) is het zeker niet van meet af aan duidelijk dat diens zoon Bernard Heesen (1958, Leerdam) de glaspijp zal overnemen. Heesen jr. studeert eerst architectuur, maar krijgt intussen wel al de smaak te pakken. Hij begint als uitvoerende blazer van andermans ontwerpen, maar er is ook ruimte voor eigen experiment. En wat blijkt: gesmolten glas kruipt als bloed.
De vader wordt erkend als een pionier van de vrije glaskunst, de zoon gaat nog vrijer te werk. Waar Willem (vooral) getekende ontwerpen “verglaasde”, is Bernard intuïtiever. Ook hij heeft voorbeelden, maar de glasobjecten ontstaan veel meer tijdens de uitvoering zelf.
"
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden