kunst
EEN STAPELING VAN WERELDEN. De artistieke zoektocht van illustratrice Kaatje Vermeire
(Mirjam Noorduijn) Ons Erfdeel – 2015, nr 2, pp. 82-89
Gelaagdheid – je hoeft maar willekeurig door een van de indrukwekkend grote prentenboeken van de nog jonge, maar uitzonderlijk getalenteerde Kaatje Vermeire te bladeren en je ervaart direct wat de kern van haar illustratiekunst vormt: gelaagdheid, letterlijk en figuurlijk, in materie, vorm en inhoud.
Neem bijvoorbeeld Mare en de dingen (2010), waarin Vermeire samen met Tine Mortier een poëtische ode brengt aan de vaak zo unieke vriendschapsband tussen grootouders en kleinkinderen. Wie de moeite neemt om de sfeervolle, doordachte basiscomposities van de paginavullende illustraties te verkennen en zogezegd “achter” de robuuste, met veel expressie vormgegeven personages kijkt, ontdekt op ondergronden van verweerd papier en vergeeld karton behalve de fijne krasserige inktlijnen die een grafische techniek verraden, een keur aan fascinerend materiaal: oude foto’s, stempels, bandjes van borduurgaren, stukjes plakband, lapjes stof en gedroogde bloemen.
Dat materiaal is de bron van Vermeires werk. Op rommelmarkten, in boekenwinkels, in het buitenland of gewoon zomaar in de natuur, verzamelt ze wat ze verzamelen kan, zolang de bijeengesprokkelde spullen maar een ziel hebben, zo vertelt ze in bijna ieder interview. Ze moeten “sporen en verhalen dragen van vorige levens”, vindt Vermeire. Alleen als aan die voorwaarde is voldaan, krijgt haar sprokkelwaar een plekje in haar atelier in Wetteren dat, sinds ze het begin 2010 heeft betreden, “een stapeling van werelden” is geworden.
Die geordende chaos in haar atelier gebruikt Vermeire om in een ander universum te geraken. Dan kan ze de wereld naar eigen inzicht herscheppen en, zoals het een goede illustrator betaamt, een extra dimensie toevoegen aan het boek en een eigen verhaal vertellen, los van de tekst.
Vermeire slaagt daar voortreffelijk in, zonder dat alle details en verwijzingen die ze in haar beelden stopt in overvolle of rommelige prenten resulteren. De contrasterende materialen worden door Vermeire met collage-, teken-, verf- en grafische technieken zodanig verwerkt, dat – ondanks de gelaagdheid in textuur en reliëf en betekenis – een wonderlijke en wonderschone harmonie ontstaat in haar composities, met gelukkig voldoende ruimte voor leegte.
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden