Een nieuwe geschiedenis van de moderne literatuur

Met dit artikel poogt de auteur een alternatieve werkwijze aan te bieden voor een literatuurgeschiedenis. Als basis voor zo'n onderneming zou de normverandering gelden. In de Nederlandse literatuur komt tweemaal voor dat een groep jongeren zich gezamenlijk afzet tegen de oude garde: de Tachtigers en de Vijftigers. Maar voor andere periodes is het heel wat moeilijker om met dit uitgangspunt te werken: de literaire situatie na 1916 bijvoorbeeld is niet makkelijk weer te geven als codeverandering. Een tweede probleem is dat een literatuurgeschiedenis geen objectief gegeven kan zijn: elk beeld van het verleden is verbonden met de eigen tijd. Zo maakt de historicus wel een geheel van controleerbare bouwstenen, maar het is zijn constructie: \'het' verleden bestaat niet; er zijn alleen hypothetische constructies mogelijk, 'ficties' die wij tegen elkaar kunnen afwegen.\"