Een dronken heloot. De polemische perikelen van Jan Schepens

De Brugse leraar Jan Schepens schreef vanaf 1927 polemische stukken over de Nederlandstalige literatuur. Daarbij ging o.m. het tijdschrift \'t Fonteintje\", Karel Leroux en Raymond Herreman voor de bijl. Vanaf 1937 publiceerde hij op verzoek van Jan Greshoff in de \"Kroniek van hedendaagse Kunst en Kultuur\" - hij richtte zijn pijlen toen o.a. op F.V. Toussaint van Boelare en op de (lusteloze) Antwerpse literaire wereld. In 1939 verscheen \"Polyfoto\", een autobiografisch essay waaruit Schepens naar voren komt als een complexe persoonlijkheid. Het hoogtepunt van zijn polemische carrière bereikt hij met het \"Letterkundig Prentenboek\" (1941): \"een hedendaagse schelmenroman met literaire achtergrond\" noemde hij het zelf. De auteur ziet in Jan Schepens de voorloper van de gestencilde revolutie die twintig jaar later zou uitbreken met tijdschriften als \"Bok\", \"Mep\" en \"Heibel\"."