Een analyse van de moderne Nederlandse film

De oorzaak voor het uitblijven van een geregelde productie van Nederlandse speelfilms ligt in \het manko in het Nederlandse verbeeldingsleven\". Na een blik op de Amsterdamse Filmacademie en het subsidiebeleid van CRM, wordt gehandeld over de machteloosheid en gebrek aan eenvoud bij de nieuwe filmers als Charles Huguenot van der Linden (Die kleine wereld), René Daalder (De blanke slavin); over de seksgolf met Jan Wolkers' \"Turks fruit\" door het duo [Paul] Verhoeven en [Rob] Houwer, \"Blue Movie\" van het duo Pim de la Parra en Wim Verstappen. Toch \"zijn er enkele hoopgevende aanwijzingen dat er zich buiten het commerciële om een Nederlandse echt dramatische filmkunst aan het ontwikkelen is\" zoals blijkt uit het werk van Johan van der Keuken, Georges Sluizer, Adriaan Ditvoorst, Nikolaï van der Heyde. Ook het werk van Bert Haanstra komt ter sprake."