De lat-relatie tussen strip en literatuur. Over de “verstripping” van literaire werken

Sinds Gerard Reves “De avonden” en Marcel Prousts “A la recherche du temps perdu” in stripvorm werden gegoten, duiken er steeds meer verstrippingen op van literaire werken. Gert Meesters gaat in tegen de gewoonte om zo'n verstripping volgens literaire maatstaven te beoordelen en vindt dat een verstripping in de eerste plaats als een strip beschouwd moet worden. Dick Matena's bejubelde stripversie van De Avonden is volgens Meesters geen goede strip omdat de auteur te veel vasthoudt aan het literaire origineel en weigert gebruik te maken van de mogelijkheden van het medium. Pascal Rabaté's verstripping van de roman “Ibicus” van Alexis Tolstoi is een voorbeeld van een geslaagde verstripping. Ook andere recente verstrippingen komen aan bod. Bespreking van: Olivier Deprez, Le château, Frmk, Brussel / Montreuil, 2003; Denis Deprez, Frankenstein, Casterman, Parijs / Brussel, 2003, 64 p.; Eric Joris e.a., Les cuisiniers dangereux, Roularta Books, Roeselare, 1997, 50 p.; Dick Matena, De avonden, delen 1 en 2, De Bezige Bij, Amsterdam, 2003, 90 p.; Lorenzo Mattotti & Jerry Kramsky, Dokter Jekyll & Mister Hyde, Oog&Blik, Amsterdam, 2002, 64 p.; Marcel Proust & Stéphane Heuet, Op zoek naar de verloren tijd, Combray, Atlas, Amsterdam / Antwerpen, 72 p; Marcel Proust & Stéphane Heuet, Op zoek naarde verloren tijd, In de schaduw van de bloeiende meisjes 1, Atlas, Amsterdam / Antwerpen, 2002, 48 p.; Pascal Rabaté, Ibicus 1, 2 en 3, Oog&Blik, Amsterdam, 2002, 134 p.