DE KUNSTENAAR ALS MONOMANE JAGER. Het werk van Bart Lodewijks

Bart Lodewijks (°1972, Beuningen) strijkt ergens neer, alleen gewapend met een stevige liniaal en een doos krijt. Dat is het beeld dat door de jaren is ontstaan van de Nederlandse kunstenaar die keer op keer een omgeving “be-tekent”, of het nu het wegdek, een façade, een huizenrij of bij uitbreiding een hele wijk betreft. Hij deed dat nog eind 2013 in de Zuidstraat en de Stalingradlaan, hartje Brussel, in opdracht van de Kunstbank.In 2014 is hij al aan de slag geweest in de Londense kunsthal Whitechapel en hij “infiltreert” voor het derde jaar achtereen in een verwaarloosde wijk in de Ierse kustplaats Sligo, een opdracht van kunstencentrum The Model. Straks wacht een voor zijn doen apart project in privéwoningen aan de kust in samenwerking met galerie Emergent in Veurne. De afgelopen tien jaar heeft deze kunstenaar met zijn doortastendheid vele harten en geesten voor zich gewonnen, in de kunstwereld, maar zeker ook daarbuiten.

Krijt is dus zijn materiaal, gewoon schoolkrijt. Het is van iedereen, organisch en afwasbaar. In combinatie met een uit de kluiten gewassen meetlat (met ingebouwde waterpas) trekt hij de straat op om zijn lineaire tekeningen in de publieke ruimte aan te brengen. Het zijn symmetrische patronen in steeds wisselende formaties, die op zichzelf kunnen staan, of divergeren, maar ook steeds verwijzen naar de architecturale omgeving waarin ze ontstaan en variëren in perspectiefwerking. Eender waar je dit samenspel van krijtlijnen opmerkt, ontsnapt er een aha-gevoel: daar is hij weer.