De inzet van de gemeenteraadsverkiezingen in de Nord-Pas-de-Calais

2020 wordt een belangrijk verkiezingsjaar in Frankrijk. Op 15 en 22 maart worden daar gemeenteraadsverkiezingen gehouden. In de departementen Nord en Pas-de-Calais staat heel wat op het spel.

Vrijdag de dertiende brengt niet uitsluitend slecht nieuws. Dat bewijst de peiling van een IPSOS-Voix du Nord-France Bleu eind vorig jaar die een grote voorsprong voorspelde voor Martine Aubry, de huidige burgemeester van Rijsel. In deze peiling haalt ze 30% van de stemmen in de eerste ronde van de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Dit is genoeg om opnieuw de puntjes op de i’s te zetten nadat maandenlang het gerucht de ronde deed dat Rijsel na bijna honderd jaar ononderbroken links bestuur (alleen René Gaifié, onder de Gaullistische kleuren, brak deze hegemonie tussen 1947 en 1955) wel eens van politieke kleur zou kunnen veranderen. Deze mogelijkheid leek realistisch omdat Martine Aubry oorspronkelijk had aangekondigd dat ze de drie mandaten - ze is sinds 2001 verkozen - niet wilde overschrijden en zij zich dus geen kandidaat meer zou stellen voor een vierde ronde in 2020.... Maar had zij eigenlijk wel een keuze als de socialistische partij een kans wil hebben om in Rijsel aan de macht te blijven? Al haar potentiële opvolgers hebben het politieke theater verlaten. Pierre de Saintignon, haar trouwe politieke metgezel en locoburgemeester, overleed begin 2019. Voor François Lamy, oud-minister van stedenbouw, werd de overstap naar Rijsel geen succes. Audrey Linkenheld, parlementslid en vertrouweling van Martine Aubry, verloor de verkiezingen in 2017 en toonde geen interesse in de job. Patrick Kanner, socialist van formaat, is daarentegen wel enthousiast, maar Martine Aubry heeft het dit voormalig raadslid van de gemeente Rijsel nooit vergeven dat hij minister van stedenbouw, sport en jeugdzaken werd in het kabinet van François Hollande. Ook al was Hollande president van haar eigen partij, zijn politieke beleid heeft Martine Aubry nooit echt gewaardeerd. Het resultaat van dit alles is dat de dochter van voormalige president van de Europese commissie, Jacques Delors, gedwongen is om opnieuw de degens te kruisen ook al is ze zich terdege bewust van de risico's.