Anton Korteweg: op zoek naar zichzelf en wat geluk
(Peter van Dycke) Ons Erfdeel - 1988, nr 4, pp. 578-279
Poëzie wordt het klankbord bij uitstek genoemd voor \twijfel, bleke gevoelens en broze liefde\" en ook Korteweg maakt daar geen uitzondering op. Afstand nemend van zijn beschermde verleden, weet hij er zich niettemin blijvend mee verbonden maar alleen via de achterpoort van de ironie kan hij ernaar terug. Anton Korteweg, \"Dierbare tijden\", Meulenhoff, Amsterdam, 1988. Anton Korteweg, \"Voor de goede orde\", Meulenhoff, Amsterdam, 1988."
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden