'Een mens is een wezen van woorden daarzonder is hij niet te vatten'. Bert Schierbeek: reizen, continuïteit, taal
(August Hans den Boef) Ons Erfdeel - 1989, nr 3, pp. 415-421
Schets van de evolutie in het werk van deze Nederlandse schrijver. De eerste twintig jaar schreef hij \poëzie\", een amalgaam van poëzie en proza. In de jaren zeventig voltrok zich een opmerkelijke ontwikkeling: hij publiceerde bundels poëzie zonder meer. Toch zou hij op het einde van de jaren zeventig, begin jaren tachtig terugkeren tot het proza, om daarna weer poëzie te schrijven. De auteur beschrijft de nauwe relatie die tussen het werk uit beide laatste periodes bestaat. Het gehele oeuvre van Schierbeek bezit trouwens een grote consistentie: steeds weer laat hij zien dat de taal een taal van mensen is."
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden