De taal van het verdriet van België
(Guido Geerts) Ons Erfdeel - 1987, nr 4, pp. 555-562
In deze bijdrage wil de auteur achterhalen hoe het \gastronomisch taalamalgaam\" dat \"Het verdriet van België\" is, tot stand kwam. Een eerste constatering is dat Claus het boek gewoon in standaard Nederlands geschreven heeft, maar wel dialect gebruikt om structurele redenen: de dialogen geven een naar het schoon-Vlaams getransponeerde dialectisch taalgebruik te zien, als mengeling van West-Vlaamse elementen, min of meer algemeen Belgische barbarismen, purismen, \"stadhuiswoorden\", archaïsmen en Franse woorden. Om bruuske overgangen tussen dialoog en tekst te vermijden, werden in enkele gevallen in de tekst soms toch elementen gebruikt die kenmerkend zijn voor de dialogen. De auteur stelt dat het boek als taalbouwsel de beschouwingen en commentaren van Claus over de taal als ambachtelijk instrumentarium waarmee hij een werkelijkheid creëert, volkomen bevestigt."
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden